SILKIE - THE ANTISOCIAL ENTERTAINMENT

JAZZIE B ON SUB-STEPPIN' 

"There's still a desire for dubstep to do what it does best: incredibly emotive, dark, rolling post-garage. And that's just what Silkie, Quest, and his fellow Anti Social camp do, especially on his debut album City Limits Volume 1. [...] Ignoring the two Burial longplayers, dubstep has only a handful of truly great albums in the post-popularity years. Pinch's Underwater Dancehall pushed the envelope with its use of vocals as did Kode9's, but both are very different to Silkie's. It's entirely instrumental, with not a vocalist in sight."   (PITCHFORK)

"Woven like a measured storytale, City Limits is a musical journey through dubstep's melodic side with hidden depths. [...] By incorporating elements of Detroit techno, garage, UK Funky, grime and soul into his dubstep productions - and in the case of City Limits, sequencing them into an effective long-player - Silkie has carved his own signature sound, borne of these influences and his signature kicks, synths, snare and keys (he's a trained pianist)."  (FACT)

"Mala’s Deep Medi Musik imprint is quickly solidifying its place as the Metalheadz of dubstep – a staple of quality, a gold standard. The label features a catalog of forward-thinking, envelope-pushing, deep and personal dance music that can arguably define a whole niche of the dubstep sound on its own. In my mind there are few other artists that embody this ethic more than Antisocial Entertainment’s own Quest & Silkie."  (BIGUP)

Το ντεμπούτο album του Silkie ήταν μια από τις πιο πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες στo dubstepforum τους τελευταίους μήνες, και βγαίνει επίσημα την εβδομάδα που έρχεται από την DEEPMEDi. Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες, οι βρετανοί μιλούν για δεύτερο κύμα του dubstep, που επιστρέφει στις ρίζες των DMZ και των πρώτων ημερών του FWD>>.  Και ο Soloman Rose (Silkie) τα έζησε από κοντά όλα αυτά, την αλληλεπίδραση του grime με τις garage και dub σκηνές στο Λονδίνο, και αυτά τα πρωταρχικά συστατικά περνάνε στον ήχο του φυσικά και αβίαστα. Δεν πρόκειται για νοσταλγία, αλλά για ένα δεύτερο μαγείρεμα των ίδιων των αρχικών πηγών του dubstep, που δίνει κάθε φορά κάτι άλλο. Housey vibes, με αρκετό πιάνο και ζεστές, σχεδόν soul αρμονίες, που σε τραβάνε προς τα πάνω, σε ένα υπνωτικό υπόβαθρο από dubby halfstep, που θυμίζει εν μέρει τα soft ravey tunes της εποχής των Baby-D. Εντελώς βρετανικός, σκληρός-μαλακός ήχος. 

 

link1  (Silkie Mixtapes)

link2  (Silkie @MarryAnneHobbs.tv)