Sunday 20 December 2009

RAZI MESINAI - BADAWI



Ξεκινά με συμπτώματα εφίδρωσης και ραγδαία αστάθεια του αυχένα και εξελίσσεται μέσα σε ένα ωστικό κύμα πανικού, ικανό για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο (ανάλογα με την προδιάθεση). Ο λόγος για το τελευταίο επεισόδιο του DubWar που αναλαμβάνει ο radical περκασιονίστας Razi Mesinai/Badawi, ηχογραφημένο ζωντανά στις 18/11 στο Brooklyn (σε μια κοινή βραδιά με τους Sensational & Spectre). Οι σπόροι μιας ζωής σε μια τρύπα στο χώμα έπιασαν για τα καλά στη Νέα Υόρκη, από το λεγόμενο No Wave των '80s, ως την διπολική διαταραχή της δεκαετίας του '90 (isolationism vs turntablism στα πλαίσια της ετικέτας Asphodel, στην οποία ανήκε και ο Badawi), ως τα αυτοσχεδιαστικά ηλεκτρακουστικά σχήματα των τελευταίων ετών. Μεγαλωμένος μεταξύ Νέας Υόρκης και Ιερουσαλήμ -με πρότυπα τους John Zorn και Suicide- και με συχνές εξορμήσεις στη Μέση Ανατολή, ο Razi Mesinai είναι κάτι περισσότερο από απρόβλεπτος. Το πρόσφατο 'Quartet for 4 Turntables' (δωρεάν στο site του!) καταφέρνει να βγάλει από τα κλασικά όργανα ένα απίστευτο ψυχεδελικό dissonance, ενώ η όλη εμπειρία είναι το αποτέλεσμα τεσσάρων βινυλιακών πηγών που παίζουν ταυτόχρονα... 
Η σημερινή αντίληψη του μουσικού τέμνει τις παραμέτρους της free jazz με τη σύγχρονη έρευνα πάνω στον ήχο και τη σύνθεση, το επιτόπιο βίωμα του μεσανατολικού μυστικισμού με τα πεδία ασταθούς βαρύτητας και την ρυθμική ελαστικότητα της hyperdub εποχής. Το τελευταίο του lp ήταν ένα remix project όπου καλούσε Kode9, Dj Rupture και Dj Spooky ανάμεσα σε άλλους,  ενώ αναμένονται νέα remix από Shackleton, Headhunter και Spatial! 


Thursday 17 December 2009

SCHOENBERG • BERG • WEBERN • ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ




Εορταστικό πρόγραμμα σήμερα! Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος για να μπούμε με τα μούτρα στο πνεύμα του Χειμώνα; Μα φυσικά οι συναυλίες συμφωνικής μουσικής. Εάν, ωστόσο, σιχαίνεσαι να κάθεσαι δίπλα σε Θείτσες Πανοράματος ακούγοντας ορατόρια, μια είναι η λύση: η Δεύτερη Σχολή της Βιέννης. Μια σπάνια συναυλία με έργα (δωματίου) της τριάδας Arnold Schoenberg, Alban Berg και Anton Webern από το σχήμα dissonArt θα γίνει σήμερα, Πέμπτη 17/12 στο ΜΜΣΤ, στις 20:30 (είσοδος €10 και δωρεάν για τους φοιτητές). Επιπλέον, την ερχόμενη Τετάρτη 23/12, δυο έργα του Νίκου Σκαλκώτα (του έλληνα μαθητή του Schoenberg) θα παιχτούν στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ, με δωρεάν είσοδο. 

(Στην εικόνα, ο αδερφός του Wittgenstein).

Wednesday 16 December 2009

REFRAMING GARAGE




Well I think the realisation that what i wanted to make and play wasn't "dubstep" anymore came when I would be at a night and I wasn't vibing like I was before. That led me to think about what I did want; skittery hats, and swing, and shuffle, and drums! And not just bass, though of course bass is still very important! [...] In this respect I think future garage isnt really a genre at all, its not a final destination like dubstep was, instead I see Future Garage as a collection of DJ's and producers that share a vision of what garage can and should be, but who all have different visions at the same time. Future garage is like a moment in time, its garage not reborn, but garage re-envisioned. Who knows what will come from it, but its not an end stop.  (WHILSTA @BLACKDOWN)

Ακόμα μια συναρπαστική συνέντευξη στο blog του Blackdown, αυτή την φορά με τον ιδρυτή του πειρατικού Sub.fm, dj Whistla. Ακολουθώντας από το 1990 τις μεταπτώσεις του urban dance ήχου της Βρετανίας (hardcore > breakbeat > garage > 2step > dubstep) μέσα από τα πειρατικά δίκτυα και τα παράνομα afters, ο άνθρωπος αυτός έχει ένα πολύ δυνατό point, ιδρύοντας την πλατφόρμα του FutureGarageForum, και παραμένοντας ανοιχτός σε κάθε πιθανότητα του αστικού ήχου. Οι κινήσεις του είναι μέρος μιας στρατηγικής προσανατολισμού μέσα στον σύγχρονο ήχο, μιας στρατηγικής εναντίον όσων προωθούν την μουσική ως tag, ως δόγμα, ως φόρμουλα. Ο ίδιος αντιλαμβάνεται την μουσική περισσότερο ως ένα σύνολο προσώπων και σχέσεων, ως κίνημα ή καλύτερα ως κίνηση. Ως dj μιξάρει dubplate τελευταίας κοπής με κλασικά κομμάτια της παλιάς σχολής, τοποθετώντας τις ρίζες κάθε φορά σε διαφορετικό πλαίσιο. Στέκεται, μάλιστα, δίπλα στον Todd Edwards, την πιο ανατρεπτική φιγούρα του νεοϋορκέζικου garage, που συνεχίζει να έχει τεράστια απήχηση στη Βρετανία. 
Η αναμόρφωση του κώδικα του swing και της gospel που ξεκίνησε ο Todd Edwards είναι ένα από τα κλειδιά για τον γρίφο του Burial, και όχο μόνο. Ακούω με πάθος το πρόσφατο mixtape που έκανε αυτός ο άνθρωπος για το FACT και δε χορταίνω. Ακούω τον Edwards δίπλα στον VVV, έναν παραγωγό αιχμής για το σύγχρονο ατμοσφαιρικό garage, και το απολαμβάνω διπλά. Ο δεύτερος μοιάζει σαν μια αφαιρετική ανάκληση του πρώτου, θυμίζοντας την προσέγγιση των Rhythm & Sound πάνω στο υλικό της reggae!

Tuesday 15 December 2009

PARADISE CIRCUS




Τι είναι αυτό που κάνει τα κορίτσια να κάθονται σταυροπόδι στις πολυθρόνες, ξεβράκωτα, στέλνοντας φιλάκια στον αέρα απ' το πρωί ως το βράδυ; Μην είναι κάτι που σέρνεται; Μην είναι κάτι που μοσχοβολά στον αέρα;
Μπορεί ο ουρανός να λάμπει το καλοκαίρι στη Φολέγανδρο, αλλά αυτές εκεί, στο υπόγειο, στέλνουν φιλάκια. Από Βουλγαρία, Ρουμανία και Πολωνία, το προσωπικό του ξενοδοχείου πέντε αστέρων περνά το καλοκαίρι στα υπόγεια, μεταξύ καθαριστηρίου και κουζίνας, καπνίζοντας και στέλνοντας φιλάκια. Ήχος κλακέτας, ο αέρας παίρνει φωτιά. 
Πίσω στο χωριό τους ο ξυλοκόπος δουλεύει χαμογελαστός. Ο γιος του σπουδάζει Δασολογία και δεν κολλάει πουθενά. Δεύτερο καλοκαίρι στη Φολέγανδρο, τον πλευρίζει η γυναίκα του front desk, η πενηντάρα, που έχει ένα γάτο αντί για σύντροφο. (Υπάρχουν και χειρότερα. Άλλες στη θέση της, απογοητευμένες πόρνες σε σύνταξη, υιοθετούν μαϊμού). 

Monday 14 December 2009

GUIDO




A stoned Sleestak symphony– or a vision quest for kids raised under the Reagan years, the fractured alchemy that bubbled in the skulls of those Nintendo and hip-hop headed 80s babies. Sheets of slanting synths, mean, buzzing drums, and dive-bombing violins sliding in for a clean landing. Taking Autotune R&B to its logical conclusion, the Bristol Wunderkind’s blend of early experimental Timbaland, Rave music euphoria and Dubstep heaviness practically negate the lyrical drama.  (PASSIONWEISS)


Όπως τόσοι άλλοι νέοι που γεννιούνται στο Bristol, ο 22χρονος Guy Middleton (aka Guido) μεγάλωσε με μια αγάπη για τα φωνητικά hooks, τις καθαρές μελωδίες και τα ορχηστρικά δράματα, που μπερδεύονταν με μαθήματα jazz που έπαιρνε στο πιάνο του σπιτιού του. Αλλά ξαφνικά ο ορίζοντας του Bristol μελάνιασε και ο ουρανός άρχισε να βρέχει ζαχαρωτά φρουτάκια, με τα οποία κερδίζεις πόντους και extra ζωές! Ο Guido λατρεύει τους ιάπωνες συνθέτες των αγαπημένων του videogame, αναφέροντας το όνομα του Nobuo Uematsu ως καθοριστική επιρροή... 'Ετσι, τα βιολιά και οι κόρνες είναι μαϊμού και η diva που τραγουδάει λιποθυμά και πέφτει, ενώ το λυρικό δράμα συνεχίζεται σε palyback με χαμηλή ανάλυση. Ο συναισθηματισμός μιας γενιάς που μεγάλωσε με σαπουνόπερα και r'n'b, και βίωσε την καύλα ως προϊόν digidesign, χωρίς να νοιάζεται για τις επιπλοκές (οι οποίες ακούγονται υπέροχες πάντως).
  

Saturday 12 December 2009

BLUE DAISY




Imagine yourself in a box, a normal four-by-four box, and you’re sitting in there, and you’ve got little holes to breathe….and different atmospheres are coming in- you’ve got the cold air coming in, the hot air coming in, and it overwhelms you. You pass out and wake up again in the same box, but that box becomes a new world. So now, where you’re sitting, it’s not a box anymore, the box becomes what you want it to be- it becomes your world. And that’s what I try to do with my music; you’re listening to my music but I don’t want you to just listen to it, I want it to grab you and sit you in the middle of the track.  (BLUE DAISY @WORKETHIC)

Ο Blue Daisy είναι μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της Marry-Anne Hobbes για το 2009, μαζί με τους Floating Points και Sbrtkt. Παρακάμπτοντας τον μουσικό τύπο, τις δισκογραφικές, ακόμα και το ίδιο το myspace(!), ο 23άχρονος κάτοικος Camden έστειλε απλώς ένα cdr στην Μαρίτσα και μέσα σε μερικές βδομάδες μιλούσε ζωντανά στο Radio1, ενώ αμέσως μετά ακολούθησε και η πρώτη επεισοδιακή ζωντανή εμφάνιση! Το δεύτερο EP του, που μόλις κυκλοφόρησε από το δικό του label Black Acre, είναι η απόλυτη ντόπα. Ένα ρυθμικό πατητήρι αποκλίνουσας ψυχεδέλειας, με εικονικής λογικής μελωδίες σε καβαλημένο tempo, που θυμίζει το αιώνιο φευγιό των Black Dog και το λιώσιμο μιας ζωής μπροστά στο Atari. Άναρχη φουτουριστική μουσική που προέρχεται κατευθείαν από το κενό της μήτρας (του internet). 


BLOODWORTH





(North / South / East / West)  •  (Shaun Bloodworth)

Thursday 10 December 2009

AMNESTY INTERNATIONAL





Η φωνή της Beth Gibbons απογειώνεται πάνω στο motordrive των '70s. Αποκλειστικό single για την Διεθνή Αμνηστία.  

WELDER





Και αυτοί είναι οι Welder, το side-project του Eskmo. Κυκλοφόρησε το 2006 χωρίς να το πάρω χαμπάρι... Το video είναι πολύ συμπαθητικό, στην πιο progressive/acid-jazz πλευρά των πραγμάτων, όπως και όλο το album. Vocals icluded!

ESKMO




Eskmo fuses extreme energy, heavy drums, broken asphalt, warped cries from the netherworld, dirty boots, distant snow-capped mountaintops and a fat dose of whomp to create his unique sound which is more than music, it is a translation of messages from highly-evolved beings of the future. They are telling us to dance. Growling and intense, the sounds that Eskmo lays on the world ripens the ears of its recipients to revolution, to a new way of musical expression that cannot be captured but only lived with broken beats in the brain and shakes of the ribcage.  (DANCEFEVER5000)

Ο Brendan Angelides (aka Eskmo/Welder) ζει στην ακτογραμμή του San Francisco. Ο ήχος του κρατάει όλη τη δύναμη των beats των παιδιών του L.A αλλά δεν έμμένει στη φόρμα. Εμπνέεται τόσο από την μετα-dubstep Βρετανία όσο και από την μελωδική παράδοση της πρώιμης Warp, δίνοντας στα ξεχειλωμένα beats του J Dilla το βάθος και την προοπτική της σύγχρονης κονσόλας του dub. Μετά από μια σειρά EP's σε διάφορα labels, ο Eskmo περνάει τον Ατλαντικό και κυκλοφορεί σχεδόν ταυτοχρόνως στην Warp και την Planet-Mu. Επίσης, έχει την καλοσύνη να μαζεύει κατά καιρους όλα τα remix του και το ακυκλοφόρητο υλικό σε αποκλειστικά mixtapes που συγκεντρώνουν αμέτρητα εγκώμια στο dubstepforum (το τελευταίο από αυτά μόλις βγήκε από το Brainfeeder και είναι απίθανο!) Ο Eskmo είναι ένας ακόμη σύγχρονος μουσικός που συνδέει την πολιτική θεωρία με τα μουσικά κινήματα, αντλώντας έμπνευση από το παράδειγμα των Swing Kids των 1930's. Boom!


Sunday 6 December 2009

GET UP ON IT LIKE THIS!





Για όσους περπατούν στο κέντρο της Θεσ/νικης την Κυριακή ανήμερα του Αλέξη, υπάρχουν αρκετά φιλόξενα σημεία για να σταθεί κανείς: κατάληψη στο κτίριο του Ολύμπιον(!) στην πλατεία Αριστοτέλους, όπου οι κεντρικές αίθουσες θα χρησιμοποιηθούν για προβολές και συζητήσεις. Λίγο παραδίπλα, στη γωνία Βενιζέλου/Βασ. Ηρακλείου, το τετραόροφο κτίριο του κοινωνικού χώρου Μικρόπολις με το καφενείο στον πρώτο και την μεγάλη ταράτσα. Επιπλέον, στο επίπεδο της Εγνατία, η μόνιμη κατάληψη του τμήματος Θεάτρου, με το ισόγειο καφέ και τα τεράστια ηχεία που έχει βγάλει στο δρόμο από χθες. Εντωμεταξύ, το άσυλο του ΑΠΘ έχει καταλυθεί. Αλλά Κυριακή κοντή γιορτή. Ο πραγματικός χαμός υπολογίζεται να γίνει από Φλεβάρη και μετά, όταν η διοίκηση του ΑΠΘ θα προσπαθήσει να κάνει VIP τα εστιατόρια της φοιτητικής λέσχης (στα οποία τρώνε δωρεάν ως τώρα 20.000 φοιτητές καθημερινά). 

Friday 4 December 2009

PARK JAM




Τρελή φάση αυτός ο Edan Portnoy (aka Edan). Συνδυάζει τις καλύτερες στιγμές στην ιστορία του hip-hop, την foundational περίοδο 1978-'82 και το λεγόμενο boom-bap των ετών 1986-'92. Primitive plus futuristic, αυτή είναι η φιλοσοφία του. Αυτή η φιλοσοφία επικεντρώνεται καταρχήν στον mc, στην ίδια τη χροιά της φωνής του και την ροή της ρίμας, στην οποία βρίσκουμε την ουσία του jazz αυτοσχεδιασμού. Και όχι μόνο αυτό! Οι στίχοι ανοίγουν μια μυστική προοπτική μέσα στην κοινότητα (των ακροατών), οι συνειδητοί mc's, όπως ο Rakim, απευθύνθηκαν στον κόσμο πολύ δυνατά, ξυπνώντας το κρυφό δυναμικό που κουβαλά ο καθένας μέσα του. Ένα δυναμικό όχι μόνο συνείδησης αλλά κυρίως πνεύματος και δράσης, γιατί η συνείδηση μας παίζει περίεργα παιχνίδια τελευταία (δεν αρκεί να συνειδητοποιείς κάτι για να σηκωθείς να το αλλάξεις, χρειάζονται προσωπικές επαφές άλλου τύπου).  Γι' αυτά μιλάει ο Edan στις συνεντεύξεις του, και τα εφαρμόζει με συνέπεια, σε τετρακάναλη και οχτακάναλη κονσόλα που αρνείται την 'επιστήμη της παραγωγής', και σπασμένα μικρόφωνα που συνδέονται κατευθείαν με το στομάχι των mc's!  
Στο τελευταίο του mix cd 'Echo Party' τα δίνει όλα, σε μια μαραθώνια παράθεση εκατομμυρίων beat πάνω σε αυτοτελή επεισόδια από την pop κουλτούρα της εποχής του VHS. Βέβαια, περνάμε μια δέυτερη εποχή του video σήμερα (λόγω YouTube), οπότε έρχεται και δένει πολύ ωραία. Κόψτε εδώ!


Όποιος έχει τα δυο mixtapes του Edan να συνδράμει plz για να συμπληρώσουμε τα κενά. Ευχαριστώ Helmet για το link4!

Thursday 3 December 2009

SLUM ✭ BASS




Η φιλολογία γύρω από τις bass μεταλλάξεις και τα αντιδάνεια ανάμεσα στα διάφορα σημεία του πλανήτη έχει φτάσει σε ένα πολύ ενδιαφέρον αδιέξοδο: είναι σίγουρο πως η γλώσσα που χρησιμοποιούμε (για τη χορευτική μουσική) δεν ανταποκρίνεται πλέον στα γεγονότα! 
Ένα πρόσφατο άρθρο με τίτλο 'Is it funky enough?' συνοψίζει την όλη συζήτηση ως εξής. Πολλοί ισχυρίζονται πως το τρέχον 'uk funky' κίνημα εντελώς παράδοξα ονομάστηκε έτσι, γιατί δεν έχει ίχνος 'funk' μέσα του. Οι ίδιοι οι παραγωγοί της σκηνής ισχυρίζονται πως παίζουν απλά 'house', ενώ την ίδια στιγμή το house κατεστημένο σε Αμερική και Αγγλία απορρίπτει κάθε ιδέα συγγένειας. Έχουν ειπωθεί πάρα πολλά για τη δομή του ρυθμού στο uk funky, για την ασυμμετρία, τις συγκοπές και το shuffle στον προγραμματισμό των drums... Από πού προέκυψαν αυτά τα χαρακτηριστικά; Είναι μια απευθείας επίδραση από την Καραϊβική και την Αφρική, που κουβαλούν μαζί τους οι αντίστοιχοι μετανάστες; Ή είναι, αντίθετα, η επίδραση της αφρο-αμερικανικής κουλτούρας του r'n'b; Οι 'σπασμένοι' του ρυθμοί βρίσκουν ένα προηγούμενο στη σκηνή του broken beat; Μπορεί να τοποθετηθεί το uk funky μέσα στα όρια του hardcore continuum; (ο Simon Reynolds λέει όχι!) Μάλιστα ο dj Whistla, σε πρόσφατη συνέντευξη στον Blackdown, αρνείται οποιαδήποτε συνέχεια μεταξύ 'uk funky' και 'uk garage', λέγοντας πως βρίσκει περισσότερες αναλογίες με το φαινόμενο του acid-house (1988-'89) παρά με την αλυσίδα hardcore>jungle>garage>grime... 
Όπως και νά 'χει η γλώσσα που έχουμε δεν ανταποκρίνεται στα γεγονότα. Είναι συνθηματική, γεμάτη από slogan και απολυτότητες που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Κατά τη γνώμη μου όλη η διαδικασία συγκρότησης εννοιών (conceptioning) από τα μουσικά έντυπα δεν είναι τίποτε άλλο από μια διαδικασία αναγωγής των πάντων στον κοινό τους τόπο (a process of banalization), μια διαδικασία που εξουθενώνει την μουσική, μετατρέποντας την ακρόαση σε μια προβλέψιμη εμπειρία. Γι' αυτό και προτιμώ εκφράσεις όπως modern funk και modern swing, ή απλούστερα beats και bass, γιατί δεν προσπαθούν να εκβιάσουν την μουσική. Από κει και πέρα, αν μιλάμε για την μουσική ως κίνημα, η κάθε ομάδα ας αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει. 
Πέρα, όμως, από τα γλωσσικά ζητήματα υπάρχει ένα κοινωνικό φαινόμενο που μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε την μουσική κουλτούρα με τρόπους άγνωστους μέχρι τώρα. Το φαινόμενο της γενικευμένης μετανάστευσης και ο αυξημένος ρόλος των μη-ευρωπαϊκών πληθυσμών είναι κεντρικό, και οδηγεί ήδη σε μια διαφορετική σχέση με την σύγχρονη μουσική της Αφρικής, της Ασίας και της νοτίου Αμερικής, μια σχέση που πηγαίνει πέρα από τον εξωτισμό. Ο τόπος αυτών των μιαγάδικων ζυμώσεων είναι ο Τέταρτος Κόσμος (τα υποβαθμισμένα προάστια των 'δυτικών' πόλεων) και τα Slums (οι παραγκουπόλεις του παγκόσμιου Νότου). Και στις δυο περιπτώσεις, βίαια μετατοπισμένοι πληθυσμοί που έχουν αποστερηθεί από κάθε εθνική, θρησκευτική και κοινωνική σύμβαση είναι αναγκασμένοι να συνυπάρξουν, εφευρίσκοντας νέους τρόπους ζωής και επικοινωνίας. Το internet έρχεται και μεγιστοποιεί τις ανταλλαγές ανάμεσα σε αυτούς τους τόπους, σε ρυθμούς και πυκνότητες που η τρέχουσα ορολογία δεν μπορεί να παρακολουθήσει.
Μια βόλτα στην Wikipedia μας προσανατολίζει>>

UK Funky  (London & South East)
Bassline  (Sheffield & Leeds) 
Baile Funk  (Rio)
Ghettotech  (Detroit)
Juke/Booty House  (Chicago)
Bmore Club  (Baltimore)
Bashment/Dancehall  (Kingston/Jamaica)
Soca  (Trinidad & Tobago)
Reggaeton  (Panama & Puerto Rico)
Cumbia Nueva  (Bogota/Colombia & Mexico)
Kuduro  (Angola & Lisbon)
Kwaito  (Pretoria & Johannesburg)  

Κάποια blogs που παρακολουθούν εν μέρει αυτές τις urban bass σκηνές (που είναι επικεντρωμένες σε πόλεις και όχι σε έθνη-κράτη) είναι τα Generation BassDifferent WatersGhetto Bass Quake, Ghetto Bazaar και Beat Diaspora, ενώ δυο ακόμη blogs, τα Wayne & Wax και Riddim Method, εξερευνούν το φαινόμενο και από κοινωνική και θεωρητική βάση.