Is something that I would call hardcore music. It's the kind of grimy music that makes you scrunch up your face and snap your neck. Hip-hop is not at that stage today. It's glossy, it's all about the clubs and everyone's got to have a singer. [...] I still want that out of my hip-hop - that bangin'-ness. That's why I can't even get with stuff like Anticon, it's too self-conscious and art school. It's not raw, it's not savage like Sensational's music. His music reflects his chaotic life. [...] I never learned how to use any of the equipment. That's why the early Spectre stuff, was so.... I mean, I never used a metronome to keep time, so that's why everything was so loose! And that's what I love about Sensational's stuff, 'cos he used to work like that too. That's why we click, 'cos both our sounds were real loose and offbeat. (SPECTRE @NEFISA)Οι κινήσεις του Skiz Fernando (aka Spectre, the Ill Saint) ήταν πάντοτε υπόγειες και μεθοδικές. Η παρέμβασή του στον διευρυμένο χώρο του hip-hop και της dub της Νέας Υόρκης συνδυάζει, εδώ και 15 χρόνια τώρα, το μουσικό βάθος του Bill Laswell και τον σκληρότερο πυρήνα του post-punk, με μια αυστηρότητα που θυμίζει Richard H. Kirk! Περνώντας από το Harvard στη δημοσιογραφία (στο περιοδικό The Source), ως την ίδρυση του label της Wordsound (το οποίο έβγαλε το ντεμπούτο των The Bug μεταξύ άλλων), και ως τις ανεξάρτητες παραγωγές film με προδιαγραφές Δόγματος, της τελευταίας δεκαετίας, ο δρόμος είναι πραγματικά μακρύς. Και περιλαμβάνει φιλίες με τον RZA, που κρατούν από το 1992, ξημεροβράδιασμα στα studio της AXIOM με την αδιανόητη συμμορία του Laswell (που στεγάζονταν επίσης στο Brooklyn), καθώς και την έκδοση ενός βιβλίου ("The New Beats: Exploring the Music, Culture & Attitudes of Hip-Hop", 1994), εννέα προσωπικά albums και την επιμέλεια μιας σειράς συλλογών...
Το 2009 τον βρίσκει παρέα με τον κολλητό του rapper Sensational, ντυμένο ακόμα πιο κωλομπαράδικα, πιο λυσσασμένο, κυβερνημένο από κατώτερα ένστικτα, άτιμα: Acid & Bass, αυτός είναι ο τίτλος του νέου του lp, που είναι γεμάτο από αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του. Μιγάδικη ψυχεδέλεια και τα υστερικά basslines του Plastikman, μαζί με situational ρίμες σε ένα album που συγκεντρώνει όλη την δύναμη της περιόδου 1986-1988: boom-bap και acid-house, σε επιθέσεις κρουστών από το 808 που σου κάνουν τα μπαλάκια μαρμελάδα. Κόψτε video!
(Spectre - The Second Coming, 1997)
No comments:
Post a Comment