Saturday 27 March 2010

KYLE HALL II





It is pretty easy going here, as long as you have some sort of income. The city of Detroit I guess…has an automatic, maybe subconscious influence, but it’s hard to say exactly what the influence is because this is the only place I’ve lived. This is the only place I know.  


Το Detroit εξακολουθεί να βγάζει μουσικές προσωπικότητες και ο 18χρονος Kyle Hall είναι μια ζωντανή απόδειξη. Θυμίζω πως η πόλη αυτή έδωσε δυο από τα μουσικά θαύματα της προηγούμενης δεκαετίας, τους J Dilla και Omar-S, οι οποίοι ανανέωσαν ριζικά δυο μουσικά είδη υποτίθεται εξαντλημένα από καιρό (hiphop και techno), δίνοντάς τους μια ώθηση που διαρκεί ακόμα και σήμερα χωρίς να γνωρίζουμε που θα οδηγήσει. Ο Kyle Hall συνδυάζει κατά κάποιον τρόπο τα ηλεκτρικά τοπία του Omar-S με τις ασυνάρτητες λούπες του Dilla, και σοκάρει με την αίσθηση της ανθρώπινης παρουσίας που περνά για πρώτη φορά τόσο έντονα στον ηλεκτρονικό ρυθμό. Ιδανικό παράδειγμα οι μίξεις που έδωσε ο ίδιος ο Omar-S χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τη δουλειά του Kyle Hall (22 κομμάτια συνολικά), που με άφησαν άφωνο το καλοκαίρι
Η χαρά μου έγινε διπλή αυτές τις μέρες με το νέο 12" του αγαπητού Kyle στην Hyperdub! Το label που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη ρυθμική αποκέντρωση που απολαμβάνουμε σήμερα αποφασίζει εδώ να ενδώσει στο ατάραχο αμερικανικό groove. Ευρύχωρα, μεστά synthesizer, που πηγαίνουν και πηγαίνουν, γνωρίζοντας όλα τα μυστικά της jazz, χωρίς να το κάνουν θέμα και χωρίς να χάνουν τον υπόγειο χαρακτήρα τους ούτε στιγμή... σε μια ιδανική πρώτη συνάντηση της Hyperdub με το σημερινό Detroit.
(Στο μεταξύ, τα δημοσιεύματα στον Τύπο για τον Kyle Hall αυξάνονται γεωμετρικά, όπως και τα podcast που φτιάχνει ο ίδιος με αγαπημένη του μουσική. Ανάμεσά τους ξεχωρίζω το mixtape για το γερμανικό URB, γεμάτο από ωμότητες, τρελό μινιμαλισμό αλλά και ζεστή τοπική soul, αντιθέσεις που μεταφέρουν το συναρπαστικό μικροκλίμα του Detroit εν έτη 2010).


Thursday 25 March 2010

ONEMAN




Το ενδέκατο τεύχος του Rinse κυκλοφορεί σε επιμέλεια του Oneman, ενός από τους πιο ιδιαίτερους dj της Βρετανίας σήμερα. Ακολουθώντας εδώ και μια δεκαετία όλα τα μετα-garage φαινόμενα, έφτασε αισίως ως το σημερινό urban house κινούμενος σε μια πολύ πρωτότυπη κατεύθυνση. Για όσους ανησυχούν για τη συμβατότητα μεταξύ dubstep και uk funky αυτό το cd δίνει μια μοναδική ευκαιρία. Επιλέγοντας τα πιο εσωστρεφή και μελαγχολικά κομμάτια και από τις δυο πλευρές, ο Oneman καταφέρνει να συντονίσει τα κοινά τους στοιχεία (αφροτζαμαϊκανικές ρίζες, μυστική ατμόσφαιρα, ένα μείγμα αστικής ευαισθησίας και σκληρότητας), σε μια κατανοητή αφήγηση-ορόσημο για τα bass δεδομένα του 2009. Πολύ ανοιχτόμυαλη προσέγγιση με extra-focus στα βαθιά φωνητικά.

Sunday 21 March 2010

BROKEN BEAT




Κάνω συχνά το λάθος να απορρίπτω μια μουσική όταν ακούγεται πολύ γυαλιστερή, πολύ χαρούμενη ή πολύ πιασάρικη.  Στα χρόνια γύρω από το 2000 αδιαφόρησα για το uk garage, και το ίδιο έκανα και για την broken περίοδο των 4 Hero (στον ελληνικό Τύπο έφτανε πάντα μόνο το εμπορικό άκρο αυτών των ήχων). Η χορευτική μουσική μπορεί να πάρει απρόβλεπτη τροπή, και είναι διαπιστωμένο πως εκείνο που την μια στιγμή ακούγεται γλυκό και soulful μπορεί αύριο να γίνει η μήτρα του πιο σκληρού και σκοτεινού ήχου. 

Το λεγόμενο broken beat είναι μια τέτοια περίπτωση. Περιορισμένο, αρχικά, σε ένα πυρήνα του δυτικού Λονδίνου γύρω από την βραδιά Co-Op, θεωρείται μέρος της κουλτούρας των soundsystem, αφού φιλοξενήθηκε διαδοχικά στα Velvet Rooms και Plastic People, τα ίδια εκείνα club που στέγασαν το dark garage και την εξέλιξη του dubstep. Το broken beat αναπτύχθηκε σε ένα τυπικά βρετανικό jazz/funk/soul υπόβαθρο, όμως εμβάθυνε τόσο πολύ στα δομικά στοιχεία της μαύρης μουσικής, ώστε μετέβαλε σημαντικά τους κώδικες του σύγχρονου beat. Για πρώτη φορά τα εσωτερικά κόλπα της  jazz (οι συγκοπές, τα κρατήματα, το swing) πέρασαν με τόσο συγκεκριμένο τρόπο μέσα στην άρθρωση του club ρυθμού. Σε αντίθεση με τη σκηνή των breaks, η οποία περιόρισε τα jazz samples σε βολικές λούπες που ανακυκλώνονται, τα κρουστά του broken beat έχουν θρυμματιστεί σε αμέτρητες μονάδες και συναρμολογούνται με τρόπο που θυμίζει τις περιπέτειες του free funk και την άναρχη jazz των '70s. Μπορεί η παραγωγή να είναι λουσάτη, όμως τα βαριά κρουστά και το μπάσο θυμίζουν τις πρώτες, δύσκολες μέρες του jungle.

Και, τελείως ανέλπιστα, όλο αυτό το σύστημα έχει περάσει στο σημερινό uk house & funky. Το swing που αντλήθηκε σαμπλάροντας και θρυμματίζοντας τη jazz πέρασε σε ένα βαθύτερο επίπεδο, στον ίδιο τον προγραμματισμό των κλασικών house pattern. Από εδώ αντλεί, εν μέρει, ο Roska, ο Martyn, ακόμα κι αυτός ο Zomby...


Αφορμή στάθηκε η πρόσφατη αναδρομή του FACT στην ιστορία του broken beat. Για μια σύγχρονη άποψη του broken ήχου υπάρχει το αφιέρωμα στον Seiji στο ίδιο περιοδικό.

Saturday 20 March 2010

FUNKINEVEN




Πολλοί ενθουσιάστηκαν πρόσφατα με το groove των FunkinEven και την ωραία παρέα της Eglo (Floating Points, Alexander Nut και Fatima, παίξαν ήδη στην Αθήνα το Φθινόπωρο). Αυτό είναι ένα μικρό φιλμ που τους δείχνει να τριγυρνάν στη Brick Lane...

Friday 19 March 2010

SLENG - TENG




Στις 23 Φεβρουαρίου 1985 η κυκλοφορία του'Sleng-Teng' σήμανε το πέρασμα της reggae από την αναλογική στην ψηφιακή τεχνολογία. Η νέα, ψηφιακή εκδοχή της έγινε γνωστή ως dancehall, κι αποτελεί μέχρι σήμερα το υπόγειο μουσικό υπόστρωμα των βρετανικών πόλεων, το σημείο όπου η τεχνολογία συναντά την αστικοποίηση των αφροτζαμαϊκανών πληθυσμών. Η συνάντηση αυτή συνεχίζει να δίνει εκρηκτικά αποτελέσματα, τον ήχο της κοινωνικής βάσης (χαμηλού εισοδήματος) και του κοινωνικού άκρου ταυτόχρονα, που πραγματικά σοκάρει με την δημιουργικότητά του. 
'Ενα μεγάλο μέρος αυτής της διαδρομής αποτυπώνεται από την ομάδα του Heat-Wave, σε ένα μοναδικό ραδιοφωνικό show για λογαριασμό του Rinse, που διασχίζει τις εξελίξεις χρόνο το χρόνο, δεκαετία τη δεκαετία. Εδώ μέσα βρίσκεται ένας αποκωδικοποιητής της υπόγειας χορευτικής μουσικής για την Αγγλία του σήμερα (πολλά tunes είναι καθρέφτης ιδεών για πολλές σύγχρονες κυκλοφορίες της Hyperdub και όχι μόνο). Η ενέργεια των αφροτζαμαϊκανικών ρυθμών (πρόκειται για πολλούς διαφορετικούς ρυθμούς και όχι για κάποιο μοτίβο) κοντράρεται από την εκρηκτική σωματική παρουσία των mc, που με τη σειρά της διακόπτεται από τη βία των turntable... Είναι το καλύτερο rave session που άκουσα εδώ και πολύ καιρό.       

Wednesday 17 March 2010

TURBO CRUNK




What time of day do you work best? When I am completely exhausted, despondent and stressed out about other things. Which often happens to be late on weekdays when I should be resting for full work days. I can't make anything if I'm sitting around and have all day to do something, I need to feel anxious in a way that I need that release or however you want to put it.   (HOVATRON @BASSMUSIC)

Μακριά από την sub-bass κοινοτοπία των ημερών και την πανδαισία του μοδάτου beat-making (που σκίζεται να ακουστεί ενδιαφέρον και να αποκτήσει το «κύρος» της electronica), ο ήχος του turbo-crunk ξαναβάζει τα πράγματα στη θέση τους. Λέγοντας το ίδιο πράγμα με έναν πιο επικίνδυνο τρόπο, το επονομαζόμενο
crunk έγινε δημοφιλές σαν μπαστάρδεμα hiphop και urban techno στις ΗΠΑ των αρχών του 21ου αιώνα. Ο παραγωγός πίσω από το ψευδώνυμο Hovatron βρίσκεται στο Montreal και ασχολείται ελάχιστα με την μουσική. Έχοντας κατανοήσει ότι ο ρεαλισμός της πόλης έχει πολύ μαγαλύτερο ενδιαφέρον από τα παιχνίδια του μυαλού, προτιμά να φτιάχνει μουσική από το υστέρημα του παρά από το πλεόνασμά του (ελεύθερου χρόνου του). Ο ίδιος λέει πως οι καλύτερες ιδέες έρχονται σε συνθήκες πίεσης, τις καθημερινές, όταν δεν μπορεί να κοιμηθεί τη νύχτα από την υπερένταση. Η μουσική που φτιάχνεται με αυτό τον τρόπο έχει μια ένταση που συχνά λείπει από την μουσική-ως-τέχνη ή από την τέχνη-ως-επάγγελμα, και αυτό είναι όλο... Μουσική φτιαγμένη σε hardware (MS-20 και TR 707), που η ηλεκτρονική ροή της διακόπτεται κάθε στιγμή από την αργκό της πόλης (σειρήνες, κόρνες, επιφωνήματα, εκρήξεις, κραυγές) κι είναι φτιαγμένη για να επιστρέψει σ' αυτήν. 

Sunday 14 March 2010

PRETTY GIRLS MAKE RAVES





I love how the 130-140 bpm range allows you to experiment with different rhythms, it allows me to make usual sequences, and sometimes I feel really guilty because all I wanna do is make straight beat music…But my fingertips just don’t allow it. My music is sub-conscious, I can never really remember making my beats, and I get into a trance. It’s like my mind translates the perfect dance for me and I think it’s just luck that they don’t sound like your typical bangers. My synth sounds sound the way they do because I’m always thinking about pop sensibility, I’m thinking about all those Pop and R&B tunes I’d listen to when I was younger and remembering how happy those sounds made me when dancing.

Η 24χρονη Sara Abdel-Hamid (aka Ikonika) είναι η επόμενη long play κυκλοφορία της Hyperdub. Το 'Contact, Love, Want, Have' κυκλοφορεί κανονικά στις 6 Απριλίου και το έχω ακούσει ήδη τρεις φορές από χθες (σε promo copy μέτριας ποιότητας). Δημιουργεί μια τρελή ατμόσφαιρα, τις ιδιαίτερες αντιφάσεις του σήμερα, συναισθηματική πίεση και μισητές απολαύσεις, εξωφρενική τεχνολογία και ψυχαγωγία non-stop, ενώ το σώμα δεν το βάζει ποτέ κάτω (το bassdrum της Ikonika είναι σα να σου βαράνε κλωτσιές στ' αρχίδια). Δεν είναι ακριβώς χορευτική μουσική, η ίδια η Ikonika έχει παίξει drums σε heavy metal group (το mixtape που έφτιαξε με τις επιρροές της είναι άρρωστο), ενώ έχει ειπωθεί γι' αυτήν ότι έδωσε στην 8bit μουσική το συναισθηματικό βάρος του Detroit techno... Οι συνθέσεις του album είναι πάντως επικίνδυνα κολλητικές, δημιουργούν πολύ προσωπικό χώρο στον ακροατή, και αφήνουν άλλον τόσο ελεύθερο (αυτό είναι που ζητάω από έναν δίσκο, να τον αισθάνομαι οικείο χωρίς να μπορώ να τον εξαντλήσω). Όπως και με το 'Please', το πρώτο της, αξεπέραστο single στην Hyperdub, οι ήχοι είναι τόσο ξεκάθαροι και η παραγωγή τόσο in-your-face, ώστε υποκύπτεις στη μαγεία της βίας, που σκάει ξαφνικά από το ακουστικό σαν ringtone σε παραλήρημα.


Tuesday 9 March 2010

MILLIE & ANDREA




Τι καλά! Η εκπομπή της Μαρίτσας έχει τρελή πέραση παντού, και οι οπαδοί της electronica σπεύδουν συμπούρδουλα να αντιγράψουν κατά γράμμα τη μουσική των πιτσιρικάδων, μέσα σε ένα μπαράζ ανέμπνευστων long play (από Starkey, Vex'D, Scuba, F, Shlohmo, Greymatter κ.α), και το πράγμα έχει καταντήσει ήδη πιο αηδία κι από τα midrange πριόνια, άρα πιάσαμε πάλι πάτο...
Τα πράγματα έρχονται απροειδοποίητα στη μουσική, και τα καλύτερα από αυτά γεννιούνται εκεί που δεν υπάρχουν πολλές προσδοκίες, ενόσω η προσοχή του κόσμου είναι στραμένη αλλού. Η μεταμεσονύκτια ζώνη του πειρατικού ραδιοφώνου παίζει όλα όσα δε παίζονται την ημέρα, και όσα δεν έχουν ακόμη όνομα, δίχως σχόλια κτλ., οπότε ο καθένας μπορεί να κρίνει μόνος του.
Το μοναδικό που άκουσα αυτή τη βδομάδα και ξεφεύγει από την πεπατημένη είναι μια πρόταση από το blog του .gif, ένα set από τoυς Miles Whittaker (των Demdike Stare) και Andy Stott, που ηχογραφούν μαζί ως Millie & Andrea. Πρόκειται για απόσπασμα από πολύωρο ζωντανό set, το οποίο θα ήθελα πολύ να ακούσω ολόκληρο. Τελείως απροσδόκητη συνύπαρξη παλιομοδίτικης techno, παρουσία breakbeat house και hardcore σε αργή κίνηση, μια αλλαγή οπτικής που δε συναντάς κάθε μέρα...


Sunday 7 March 2010

DJ TU-KI




Tu-ki’s ambition to represent his influences from over the years, as well as what he sees to be landmark moments in modern music, are encapsulated within Pre:seed – a mix that also contains many rare pressings and sought after releases. In an age where the mixtape has often been forgotten in favour of low quality mp3 link downloads, Pre:seed reminds us of the work, thought and technical ability that may have seemed more important in the ‘old’ days, but which are now more vital than ever.  (CHOICECUTS)

Αυτό το mixtape υπάρχει εδώ και καιρό, κυκλοφόρησε μάλιστα και σε cd, αλλά ο τύπος που το έφτιαξε, ο Ιρλανδός Dj Tu-Ki, το διαθέτει και για δωρεάν download (σε ανάλυση 320Kbs). Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα μιξαρισμένα σύνολα μουσικής που άκουσα ποτέ, 100 κομμάτια σε διάστημα μιάμισης ώρας, early rap και electro, σαρωτικά αποσπάσματα της πρώιμης dance κουλτούρας, που στη δεκαετία του 1980 ήταν ακόμα συμπαγής και αδιαίρετη, έως και την έκρηξη του acid house. Αποκλειστικά βινυλιακά version, instrumental ή a cappella, με ελεγχόμενη χρήση του scratch και προχωρημένες τεχνικές sampling, κατευθείαν από την πηγή. Πολλά από τα κομμάτια που διατρέχουν το set αφήσαν εποχή στην κουλτούρα του beat, έχοντας περάσει από σαράντα κύματα, για να φτάσουν σήμερα τόσο φορτωμένα με μνήμη και ενοχές, οπότε δεν ήταν καθόλου ανώδυνη εμπειρία, για μένα τουλάχιστον. Ελεύθερη πτώση στον πυρήνα του old skool... 


Thursday 4 March 2010

ROSKA ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ




Ο Wayne Goodlitt (aka RoskaK 


Μπορώ να γράφω για ώρες, αλλά τα λέει καλύτερα ο ίδιος στο video. Σε αναμονή του ντεμπούτου του LP που κυκλοφορεί την Άνοιξη υπάρχει η χορταστική συλλογή 14 Tracks: Roska's Kicks & Snares που βγήκε πρόσφατα από το Boomkat.