RESTLESS GARAGE

Bravery kicks off with the undeniably "wonky" technique of untethering the drums of 'Make Me Feel So Right' from quantised patterns, allowing them to slide out of kilter slightly differently in each bar.  But this is not just IDM wanking: play this track as loudly as it deserves, and you realise that it is still a club track, its irregularity being a very purposeful and effective form of disorientation, and that the warm subs and diva vocal snippets that knit the whole thing together being far more than just signifiers of a rave/garage past (although they are that too), but are there for their instant and powerful effect on the listener's nervous system. (FACT)

His beats as FaltyDL tread a strangely instinctive line between pleasingly complex and downright awkward, yet somehow manage to avoid falling into the trap of losing their intrinsic sense of groove and danceability; hence the dizzying spirals and sudden twists of his debut album’s highlights, ‘To New York’ and ‘The Shape To Come,’ hold a melodic and rhythmic intricacy that sets them in as good stead for late-night headphone listens as for a packed floor. (SONIC ROUTER)

Yeah, there are connections. It's all around 130 BPM and there is a shuffle in the drums, similar to UK 2step and NY Garage - that shuffle from swinging the high hats and placing the kick all over the place. I'm sure people would argue I don't make garage properly or correctly, but that's just what I hear in my head. [...] I want to swing so hard it stops making sense sometimes. (Falty @FACT)

Ο νεοϋορκέζος Andrew Lustman (FaltyDL) είναι τελικά ο παραγωγός που έκανε τη διαφορά φέτος. Το ντεμπούτο του album στην Planet Mu είναι από εκείνους τους δίσκους που σε κερδίζουν μακροπρόθεσμα και, χωρίς να το επιδιώκεις, κατασταλάζουν μέσα σου σε στρώματα, κρατώντας κρυμμένο τον πυρήνα τους για καιρό...  Το Love is a Liability είναι ένας τέτοιος σεμνός δίσκος. Ίσως έχει να κάνει με την εμπειρία του μουσικού σε κάποια συμβατική jazz μπάντα, για την οποία έπαιζε μπάσο και ντραμς. Όμως τα μελωδικά περάσματα αυτού του δίσκου είναι τόσο ισχυρά, που έχω την αίσθηση ότι θα στέκονταν από μόνα τους, παιγμένα από ακουστικά όργανα και μόνο. Οι ρυθμοί όμως...  Αυτό που επιχειρεί ο κύριος Lustman με τον ρυθμό είναι απλώς ανεπανάληπτο. Καθώς παίρνει τους συμβατικούς ήχους των drum machine που έθρεψαν το κλασικό, 'καρεκλάτο' garage house της Νέας Υόρκης,  και εφαρμόζει πάνω τους την τεχνική του uk garage: αφαιρεί τον μετρονόμο της 'μπότας', ξεκλειδώνει τα κρουστά στο shuffle mode, αλλοιώνει την κανονικότητα των διαστημάτων, ελαφρά και σε βάθος. Και όλα γλιστρούν σε ένα γλυκό φάλτσο...

Η νέα του, οριακή κυκλοφορία, σε μορφή ep, οδηγεί τα πράγματα στα άκρα. Άγριο swing, garage ξεσάλωμα, με χοντρούς γδούπους και ανάποδες σφαλιάρες, και με μια βοή στο κέντρο του, ένα υπόγειο ρεύμα low-end boogie να δίνει το απαραίτητο κράτημα... και να προσπαθεί να συγκρατήσει τα χύμα, non-quantized κρουστά. Δράμα υπόθεση! Μια φορά έχω ξαναδεί τέτοιο υπερηχητικό ξεβίδωμα, στο κλασικό 'Bug in the Bassbin'... Πατάς play και τρέχεις να κρυφτείς!

link1  (FaltyDL - mixtape & interview @FACT)

link2  (FaltyDL - mixtape & interview @RA)

link3  (FaltyDL - mixtape & interview @Sonic Router)

link4  (FaltyDL - in the mix @Marry-Anne Hobbs) 

(>>special recommended το τρομερό mixtape για το RA!)