A stoned Sleestak symphony– or a vision quest for kids raised under the Reagan years, the fractured alchemy that bubbled in the skulls of those Nintendo and hip-hop headed 80s babies. Sheets of slanting synths, mean, buzzing drums, and dive-bombing violins sliding in for a clean landing. Taking Autotune R&B to its logical conclusion, the Bristol Wunderkind’s blend of early experimental Timbaland, Rave music euphoria and Dubstep heaviness practically negate the lyrical drama. (PASSIONWEISS)Όπως τόσοι άλλοι νέοι που γεννιούνται στο Bristol, ο 22χρονος Guy Middleton (aka Guido) μεγάλωσε με μια αγάπη για τα φωνητικά hooks, τις καθαρές μελωδίες και τα ορχηστρικά δράματα, που μπερδεύονταν με μαθήματα jazz που έπαιρνε στο πιάνο του σπιτιού του. Αλλά ξαφνικά ο ορίζοντας του Bristol μελάνιασε και ο ουρανός άρχισε να βρέχει ζαχαρωτά φρουτάκια, με τα οποία κερδίζεις πόντους και extra ζωές! Ο Guido λατρεύει τους ιάπωνες συνθέτες των αγαπημένων του videogame, αναφέροντας το όνομα του Nobuo Uematsu ως καθοριστική επιρροή... 'Ετσι, τα βιολιά και οι κόρνες είναι μαϊμού και η diva που τραγουδάει λιποθυμά και πέφτει, ενώ το λυρικό δράμα συνεχίζεται σε palyback με χαμηλή ανάλυση. Ο συναισθηματισμός μιας γενιάς που μεγάλωσε με σαπουνόπερα και r'n'b, και βίωσε την καύλα ως προϊόν digidesign, χωρίς να νοιάζεται για τις επιπλοκές (οι οποίες ακούγονται υπέροχες πάντως).
No comments:
Post a Comment