THE PRIMAL SCREAM "I love UK garage, I love 2-step and Todd Edwards. For a long time I felt that no-one liked it, some music people cussed it because they're stupid, but its music for real people, those tunes still sound better than most stuff when you’re out. [...] His tunes melt anyone." (Burial @THE WIRE)
"If anything, Burial can more accurately be described as 'ghost garage', especially as Untrue is clearly influenced by the catchy cut-up melodies and post 2step beats of Odyssey, the most recent album from garage king Todd Edwards." (SOUNDOPINIONS)
"Todd Edwards created an innovative blend of rhythmic, cut-and-paste vocal samples, rubbery basslines, and slapping percussion that helped propel Britain's Sunday clubscene into the genuine cultural phenomenon of speed garage. [...] He established a prototype for garage music that retained the soul and grit but avoided the overly polished airs much of the music had acquired." (ALLMUSIC)
"The sound of Todd Edwards is characterised by an hypnotic collage of short cut-up samples over swing US garage beats and lively disco flavoured bass-lines." (DISCOGS)
"I’d call it divine intervention. With each year I understood more. Like, I started to grasp chords better. I don’t know where it came from. When you sample music you’re picking stuff up with your ear, and you’re starting to understand the science behind it. To tell the truth, there was a level of concentration, where I thought there was something with me. It moved me to tears; I didn’t know I was capable of those things. You feel this joy inside." (Todd Edwards @STYLUS)
Ο Todd Edwards γεννήθηκε και μεγάλωσε στο New Jersey των ΗΠΑ, όμως η σκηνή που τον αναγνώρισε σαν μέντορά της και τον απορρόφησε ήταν η Garage σκηνή της Βρετανίας. Βιώνοντας την χορευτική μουσική μέσα από μια spiritual gospel διάσταση, ο Todd Edwards ανέπτυξε μια εντελώς ιδιοσυγκρασιακή τεχνική στον χειρισμό του sampler: Χρησιμοποιώντας σε κάθε track έως και 50(!) διαφορετικά φωνητικά αποσπάσματα, σχεδόν στιγμιαίας διάρκειας το κεθένα, έφτιαξε μια καινούρια γλώσσα, έναν κώδικα διαισθητικής επικοινωνίας. Εφαρμόζοντας την μέθοδο των cut-ups σε gospel, blues, soul και folk φωνητικά, από πηγές και βινύλια του ενός δολαρίου στα παζάρια του δρόμου, έδωσε έναν ανέλπιστα νεωτεριστικό αέρα στο γερασμένο νεοϋορκέζικο house. Οι φράσεις του ηχούν ακόμα και σήμερα alien, σαν κάποιος να προσπαθεί να μιλήσει μέσα στο όνειρό σου βγάζοντας ένα ακατάληπτο νόημα, που παραδόξως ακούγεται πιο ανθρώπινο και από ανθρώπινο. 'Οσο πιο ελλειπτικά και έμμεσα τα μηνύματα, τόσο πιο άμεσα(!) φτάνουν στο νευρικό σύστημα, αφού, χωρίς την διαμεσολάβηση της γλώσσας, οι συλλαβές έχουν ένα πρωτογενές συναισθηματικό αντίκτυπο. Η σύνδεση με τον Burial, και τις φασματικές ομιλίες ζώων, μηχανών και αγγέλων που μας μεταφέρουν καταστάσεις που θυμίζουν τις καθημερινές, ημιτελείς αλλά έντονες, απόπειρες επικοινωνίας με τους ανθρώπους, είναι προφανής και αναγνωρισμένη από τον ίδιον. Αυτά τα μικρά κομμάτα λόγου έχουν μια αυτόνομη ζωή από μόνα τους, γι' αυτό και φαίνεται να μεταφέρουν κάτι ζωτικό. Όλο αυτό κάνει κάτι μέσα μου, όπως ακριβώς και τα cut-up κείμενα του William Burroughs. (Να διαφύγεις τις γραμμένες στο παρελθόν γραμμές τους, χρόνια μετά τα γεγονότα που έχουν καταγραφεί. Ο B. είναι η φωνή του T. μέσα από ένα σύννεφο υπογραμμισμένο σπασμένο χτύπημα στο τραπέζι.)
Όλα αυτά τα πιτσαρισμένα φωνητικά ακούγονται απίστευτα φουτουριστικά και γκροτέσκα, και μερικές φορές τρομακτικά, γιατί υπενθυμίζουν στον άνθρωπο αυτό που φοβάται περισσότερο να δει: την αλήθεια της καταγωγής του. Μου αρέσει γιατί τα πράγματα δείχνουν να πέρνουν τον δρόμο τους. Η House μουσική ξεκίνησε σκάβοντας βαθιά, και με τα χρόνια αναπτύσσει μια συνείδηση αυτού του πράγματος, του πρωτογενούς, προ-γλωσσικού πυρήνα που επιχειρεί να αποκαλύψει, κάτω από τα στρώματα του επιστημο-κεντρικού και λογο-κρατικού πολιτισμού... Ο Todd Edwards δεν εξαργύρωσε τίποτε από όλα αυτά σε επιτυχία. Αλλά ο ήχος του κάνει τους πάντες να λιώνουν, και θα κολλήσει στο υποσυνείδητο όσων τον άκουσαν τυχαία σε κάποιο κλαμπ, σαν ένα κοινό μυστικό που κανείς δεν συνειδητοποιεί τη στιγμή που συμβαίνει, αλλά ο απόηχός του δε λέει να φύγει.
No comments:
Post a Comment