ASYMETRIC GROOVES & SYNTHETIC SOUNDS

MILES DAVIS--ON THE CORNER, 1972

"A planned recording session with Jimi Hendrix, the very guitarist that Miles had wanted in his band ever since he had first heard him, tragically never occurred due to Hendrix's untimely death. The guitarist continued to exert a powerful influence on Miles' music, however, as his trumpet was increasingly fed through a wah wah foot pedal, producing a remarkably Hendrix-like tone to his playing. [...] Miles also started to consider his apparent move into the white arena over the previous couple of years, performing to largely white audiences, and decided it was time to attract a different crowd yet again. He wanted his concerts to be filled with young, funky street-wise blacks, all shaking their asses to a new, more primal music. [...] The purist jazz buffs were now deeply put out by Miles deliberately turning his back on them, and even 25 years later opinion about his most controversial album is still highly divided. [...] Quincey Troupe, in his book Miles And Me, admits that the album perfectly captured the essence of street life in a city such as New York: 'On The Corner is definitely African-American urban funk tinged with jazz and Indian and African flavours. It's a jambalaya of gumbo from New Orleans. It's 'hip-hop' before 'hip-hop'. Indeed, it might have been the first hip-hop record released by a major label, with its recurring bass and high-hat drum rhythms punctuated by snare accents, its use of electrical instrumentation and its looping of the recording tape.' [...] The centre piece to most jazz compositions is the solo, and On The Cornercarries precious few solos and concentrates more on an oceanic ensemble-style playing, where musicians focus on their contribution to the whole rather than on their individual moment in the spotlight. Rhythms are tight, sharply focussed and funky as hell; slinking and sliding around all over the floor with serious attitude. The production, by Teo Macero, and richness of sound is quite boggling with the flavourful and vibrant bass sounds being particularly palatable to the feet. The Blaxploitation-esque cover by Corky McCoy (an old flatmate of Miles') takes a very different approach from Abdul Mati and is well tuned to the musical content. The 'funky street scene' cartoons give a perfect indication of just how far the music is even from Bitches Brew, never mind the pre-electric Miles." (BEEFHEART)

Το 1972 ο Miles Davis κυκλοφλορησε το επίμαχο album "On the Corner", με συμμετοχές από τους Herbie Hancock, Chick Corea, Jack DeJohnette και John McLaughlin. Με τον δίσκο αυτό ο Miles επιχείρησε να ξανακερδίσει την αγάπη των αφροαμερικανών ακροατών, ιδιαίτερα των πιο νέων,  μετά από την επιτυχία που απέκτησε στο 'λευκό' κοινό μέσα στη δεκαετία του 1960. Ακόμη και σήμερα αμφιλεγόμενο, το album ήταν μπροστά από την εποχή του, κάνοντας χρήση των νεωτεριστικών τεχνικών του overdubbing και looping, και μιας δυνατής παραγωγής, ασυνήθιστης ως τότε στην jazz, που επικεντρωνόταν σε άγριους, χορευτικούς ρυθμούς. 

Το 2007 βγήκε στη φόρα ένα set από 6 cd's με τα Complete On the Corner Sessions, που αναδεικνύουν το εγχείρημα του Miles για έναν ήχο περισσότερο αρχέγονο και ωμό, καταγράφοντας την ίδια στιγμή τις (θετικές) αντιδράσεις του στη νέα studio τεχνολογία. 

Εκείνος που με έκανε να στραφώ  σ' αυτό το δίσκο ήταν αρχικά ο Bill Laswell (που δέκα χρόνια πριν χρησιμοποίησε μερικά αποσπάσματα στο re-mix project "Panthalassa") και πριν ένα μήνα ο Kode9! Στην συνέντευξή του στο WIRE Μαΐου αναφέρεται στο "On the Corner" σαν ένα πρώιμο επίτευγμα ασύμετρου ρυθμού και συνθετικών ήχων! Το ασύμετρο και το συνθετικό είναι δυο από τις κεντρικές εμμονές στον λόγο του Kode9, μαχητικά ασχολούμενου με την κριτική ερμηνεία του breakbeat / hardcore φαινομένου, και την πρακτική επέκτασή του στις ανθρωπολογικές και πολιτικές του διαστάσεις.                                             Θα επανέρχομαι συχνά!