"Recorded in different parts of the world, it features the likes of Corey Wilkes and Tom Ashe (both on trumpet), Pino Palladino (bass), Josh Deeps (vibes) or Ernest Dawkins (reeds). On the vocal side you get Bilal Salaam, Heidi Vogel, Sacha Williamson and Dee Alexander. The result is one of the richest sounding, most versatile concept albums of the year. Its political, its dance-able, its angry, its soulful, its bebop to acid jazz, house to broken beat." (NUTRIOT)
Ο κύριος Ian Grant (I.G. Culture) κυκλοφορεί μουσική από το 1990 αλλά αυτό είναι μόλις το πρώτο άλμπουμ που εμφανίζεται κάτω από το όνομά του. Ακολουθώντας βήμα-βήμα την προσωπική του πορεία είναι σαν να διαβάζεις τα πιο καλοφυλαγμένα μυστικά της υπόθεσης της λονδρέζικης jazz τα τελευταία είκοση χρόνια. Βρισκόμαστε στα 1991 και η acid-jazz μεσουρανεί στη Βρετανία. Στο επίκεντρο της σκηνής του Λονδίνου, ο Ian Grant σχηματίζει παρέα με τον Roger Drakes (Dj Dodge) τους Dodge City Productions που υπογράφουν δυο 12" κι ένα lp ("Steppin' Up and Out" 1993) στην hip ετικέτα της 4th&Broadway.Το γκρουπ, αν και θεωρείται από τα ιδρυτικά του φαινομένου της acid-jazz, διατηρούσε πιο έντονους δεσμούς με την σκηνή του αμερκάνικου hip-hop, ρεμιξάροντας κατά σειροή τα πιο σοφιστικέ acts της ανατολικής και δυτικής ακτής, όπως τους Gangstarr και Digital Underground. Αμέσως μετά την δίαλυση τους, ο I.G. κυκλοφορεί ένα hip-hop lp ("Flexponaliks Vol.1", 1994) και δυο χρόνια μετά στήνει στο "Da Steppas Project lp" μια μπάντα με απίστευτη σύνθεση για τα δεδομένα του 1996 (με ζωντανά χάλκινα πνευστά και πληθώρα από πληκτροφόρα organs). Από το 1997 ως το 2001 τον βρίσκουμε πίσω από την σειρά δωδεκάιντσων "New Sector Movements", η οποία έθεσε τις βάσεις για την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σκηνή του broken beat στο Δυτικό Λονδίνο στη στροφή της χιλιετίας. Το 2001 η σκηνή αυτή εκρύγνειται. Aνανεώνοντας τη ρυθμολογία της Μ.Βρετανίας με τα σκιπαρισμένα, τεταμένα beats, και με ένα vibe πιο συγγενές στο swing παρά στο funk, η σκηνή αυτή αναπτύσσεται παράλληλα με το λονδρέζικο garage underground και τις 2-step / half-step υποκατηγορίες του, με τους επίσης νεωτεριστικούς, συγκοπτώμενους ρυθμούς! Είναι αυτές ακριβώς οι συγκοπές που οδήγησαν σταδιακά στο dubstep και την σαρωτική ανανέωση που έφερε στην χορευτική μουσική. Αποκορύφωμα της περιόδου εκείνης ήταν το lp "Download This" των New Sector Movements, με συμμετοχές από τους πιο επιφανείς ήρωες του broken beat, αλλά και η συλλογή που επιμελήθηκε ο ίδιος με τον τίτλο "I.G. presents Inspirations"(και τα δυο του 2001). Τρία χρόνια μετά έρχεται το lp "Turn It Up" πάλι κάτω από την επωνυμία NSM, εμβαθύνωντας την υπόθεση της nu-jazz παραπέρα, με έναν ήχο αφροδισιακό και εκλεπτυσμένο όσο δεν πάει.
Και φτάνουμε αισίως στα 2008 και την μνημειώδη κυκλοφορία του "Zen Badizm". Με το εξώφυλλο να αναγνωρίζει τους ήρωες της αφρικανικής πολιτισμικής συνείδησης, τοποθετώντας δίπλα-δίπλα όπως τους αξίζει τον J-Dilla με τον Sun Ra, τους Marvin Gaye και Fela Kuti δίπλα στους Malcom-X, Mohamed Ali και Bob Marley, το "Zen Badizm" συνεχίζει την παράδοση των κόνσεπτ άλμπουμ του παν-αφρικανισμού. Ακόμα και στην δομή του, μοιράζοντας τα κομμάτια σε τρεις θεματικές σουίτες, παραπέμπει στα άλμπουμ του Archie Sepp στα '70s. Πέρα από όλες αυτές τις αναφορές αυτό που μένει πραγματικά είναι η μουσική. Και η μουσική σε αυτό τον δίσκο επιχειρεί να υπερβεί τα κεκτημένα όρια του ρυθμού, ρισκάροντας ένα βήμα παραπέρα, φτάνωντας σε ένα πολύ προωθημένο ρυθμικό αποτέλεσμα, εντελώς συγχρονισμένο με την παρούσα funky house στροφή του dubstep που σαρώνει φέτος την Μ.Β. Eίναι ελπιδοφόρο να βλέπει κανείς πως το ίδιο αίσθημα φρικαρίσματος του ρυθμού, αυτή η εμμονή στην παραμόρφωση, την αλλοίωση και το σπάσιμο της ροής των 4/4 είναι που κάνει την jazz αυτό που είναι μέσα στα χρόνια: μια ωρολογιακή βόμβα στη καρδιά του ευρωκεντρικού πολιτισμού, ένας ϊός που θα καταφέρει να επιβιώσει και μετά το τέλος του μεγάλου ασθενούς. Insallah...
No comments:
Post a Comment