"Είναι πράγματι εντυπωσιακό σε πιο βαθμό το στερεοφωνικό και τα ράφια με τους δίσκους καταλαμβάνουν σήμερα τον χώρο που κάποτε διέθεταν οι άνθρωποι για τα βιβλία τους. Η υποκατάσταση της ανάγνωσης από την μουσική είναι ένας από τους μείζονες και πιο πολύπλοκους παράγοντες της μεταμόρφωσης της σύγχρονης "δυτικής" ευαισθησίας. [...] Πρόσφατες (το κείμενο δημοσιεύεται το 1995) μελέτες καταδεικνύουν ότι το 75% των εφήβων στις ΗΠΑ διαβάζουν πάνω σε ένα ηχητικό υπόβαθρο. 'Ολο και περισσότεροι νεαροί και ενήλικοι ομολογούν ότι τους είναι αδύνατο να διαβάσουν ένα σοβαρό κείμενο χωρίς κάποιο υπόβαθρο οργανωμένου ήχου."
Αυτή η παρατήρηση έγινε από τον γνωστό θεωρητικό της λογοτεχνίας George Steiner, στο δοκίμιό του "The Uncommon Reader". Η μουσική είναι, παράλληλα με τον κινηματογράφο, η κυρίαρχη και πιο ζωντανή μορφή τέχνης του 20ου αιώνα, ιδιαίτερα μετά το 1960, όταν λογοτεχνία και εικαστικές τέχνες φτάνουν στον ιστορικό κορεσμό τους. Οι πρόσφατες εξελίξεις των πολυμέσων (YouTube και LastFM) δείχνουν πως ο συνδιασμός μουσικής/video/υπερκείμενο είναι η επικρατέστερη μορφή τέχνης στο τέλος της πρώτης δεκαετίας και του νέου αιώνα. Ίσως καμία άλλη μορφή τέχνης δεν αντέχει σήμερα πια την έκθεση στο κοινό καθημερινό βίωμα: την πληροφοριακή υπερφόρτωση στο δίκτυο αλλά και την αισθητηριακή υπερδιέγερση της ζωής στο δίαχυτο αστικό περιβάλλον, φαίνεται πλέον πως μόνον η μουσική έχει τη χωρητικότητα να τις απορροφήσει. Τα πολύπλοκα, ρευστά και αντιφατικά ερεθίσματα ''λιώνουν" όλα μαζί στο λιμπιντικό και συναισθητικό σύμπαν της ηχητικής/κινητικής τεχνολογίας του σημερινού raving. Η αμεσότητα της μουσικής και ταυτόχρονα η εντελώς αφηρημένη/αόρατη υπόστασή της είναι το όπλο της σε μια εποχή αναπαραστάσεων και γενικής αντικατάστασης του βιώματος από το θέαμά του. Η μουσική, μια τέχνη βιωμένη στο επίπεδο των δονήσεων, αναγκάζει το σώμα να αντιδράσει άμεσα και αυθόρμητα στα ερεθίσματα τα οποία δέχεται. Και αυτό από μόνο του είναι πολιτικό ζητούμενο σήμερα που το σώμα χάνει το έδαφος κάτω απ'τα πόδια του, καθώς αναιρείται τόσο στο εντατικό εργασιακό περιβάλλον γραφείου όσο και στο πεδίο του οργανωμένου ελεύθερου χρόνου (στα θεματικά πάρκα τυποποιημένης αναψυχής). Πιστεύω πως η μουσική εξελίσσεται ήδη --αυθόρμητα αλλά πλέον και πολύ συνειδητά-- σε ένα εργαλείο εξέτασης των σύγχρονων δυνατοτήτων ζωής στις σημερινές πόλεις, και ακόμα περισσότερο, σε ενεργό πεδίο πειραματισμού για την αλλαγή των συνθηκών αυτών! Περιμένω το βιβλίο του Kode9 (ιδιοκτήτη της HYPERDUB) και τις θεωρίες του γύρω από τον ηχητικό ϊό και τη νέα μορφή υλιστικής διαλεκτικής, τον υλισμό των χαμηλών συχνοτήτων!
No comments:
Post a Comment