"The first time I went to FWD>> was in 2001 at Plastic People in Shoreditch and that's when I realised t hat the night was all about this dark 2-step that I had heard Hatcha playing on his radio show. There were probably only about 40 people in the club but they were all producers or involved in the industry somehow. I went again about a month later and I remember standing in there and really making sense of the sound and the stripped-down production. I thought it was something very credible." (PLASTICIAN, 2009)
"Currently assembling his sonic robots in the dark cracks between the east London grime and the south London dubstep scenes, Thornton Heath based producer Plasticman is perfectly placed to comment on the cross fertilization between these two Mc led and Dj led movements. Hosting a primetime (Saturday’s 7-9pm) slot on pirate radio, Plasticman is a typical example of the interchange that can been found on the east London based station Rinse Fm." (DISCOGS)
Ο Chris Reed (Plastician/Plasticman) με την συμμετοχή του στις συλλογές Grime 1+2 της Rephlex το 2004 κατάφερε να κάνει το Grime (που ως τότε τριγυρνούσε στο Ανατολικό Λονδίνο σε mixtapes που παίζονταν στα ηχεία των αυτοκινήτων κάτω από τα εργατικά μπλοκ) να αναγνωριστεί από την ηλεκτρονική κοινότητα και τους απανταχού bass-heads. Μιξάροντας grime instrumentals και dark uk garage στα ραδιοφωνικά του show στον πειρατικό Rinse.fm αλλά και έπειτα στο BBC/Radio1, ο Plastician έφτιαξε το δικό του dubstep/grime υβρίδιο, λειτουργικό και στις δυο σκηνές. Πρόσφατα βρήκα μια bootleg συλλογή με όλα του τα instrumentals, που μεταφέρει το πρώιμο κλίμα των ημερών εκείνων, τότε που το dubstep είχε να κάνει πιο πολύ με το βάρος και την ατμόσφαιρα παρά με τα beats. Σε περίπου 60 instrumentals ξεδιπλώνεται μια αλλόκοτη μουσική, ούτε αργή ούτε γρήγορη, ούτε 'μαύρη' ούτε 'λευκή', ούτε χαρούμενη ούτε θλιμμένη. Μεταφέρει την ατμόσφαιρα των δρόμων, την ερημιά και την εγατάλειψη των εργατικών προαστίων, αλλά και την επιθετική εξωστρέφεια που γεννιέται σε αυτές τις συνθήκες. Αυτή η μουσική κουβαλάει τον πυρετό των αλαφροίσκιωτων που περιπλανούνται άστεγοι στους δρόμους, και των παιδιών που χώνονται στους σκελετούς των νέων οικοδομών κάνοντας όλα όσα οι γονείς τους δεν θά 'θελαν να κάνουν. Είναι το σημείο στο οποίο η προαστιακή βάση αποδεσμεύεται από την εργατική ηθική και την χριστιανική οικογένεια, και έχοντας πάρει τους δρόμους εδώ και καιρό, καταλήγει στην δική της μυστική εμπειρία. Αυτό τουλάχιστον μου βγάζουν εμένα κομμάτια σαν κι αυτό...
No comments:
Post a Comment