"My favourite moments when DJing are those occasions of pure spontaneity - finding unexpected blends or brilliant keymatches; those rare moments when two records seem made for one another, so much so that after the mix, you can't even imagine them being played separately. This is a reflection only of my particularly style of DJing, but the kind of meticulous planning and organisation that seems to be encouraged by digital mixing software doesn't seem conducive to achieving those moments, so for the time being I'm rooted firmly in the past; a stance which seems emblematic of the way the dubstep scene has expanded, with its reliance on vinyl releases combined with the hype created by tried and tested dubplate culture. [...] For a while now people have been saying the dubstep scene is stagnating, or that mainstream appeal has diluted what was once raw, exciting, life affirming music. Most of the tunes in this mix are unreleased, and they’ve been chosen because I think they communicate something that has been partially lost in today’s dubstep dances. Of course its impossible to pin down what this actually is, but a common theme seems to be the juxtaposition between contrasting, competing elements; particularly between an overall feeling of meditative depth with extremely busy, percussive yet minimal production. It’s exactly this kind of contrast that I think journalists are referring to when they mention the ‘danger’ and ‘edge’ of the music. It’s the feeling of being pulled in two different directions simultaneously, a feeling sharply amplified by extreme volume." (WEAREIE)Η εξέλιξη του dubstep χρωστάει πολλά στους dj's που το υποστηρίζουν, οι καλύτεροι από τους οποίους αναζητούν πάντα τον πιο οριακό ήχο που έχει να δώσει η σκηνή, και τον σπρώχνουν ακόμη παραπέρα, μιξάροντας πράγματα που δεν περιμένει κανείς να ακούσει παιγμένα μαζί. Όλη αυτή η τάση 'προς τα μπροστά' δεν θα ήταν δυνατή εάν η σκηνή δεν επέμενε στην αποκλειστική χρήση βινυλίου. Το 12" φορμά καταρχήν συγκρατεί την ποιότητα του ήχου στο maximum, επιβάλλοντας στους παραγωγούς ένα υψηλό στάνταρ, που άν δεν το τηρήσουν συνήθως αποκλείονται απ' τα sets. Ένα δεύτερο, εξίσου προφανές, είναι οι απροσδόκητες μείξεις που καταφέρνουν οι dj's, συχνά λόγω παρόρμησης, αφού τα 'γούστα' και ο ενθουσιασμός που βγαίνουν όταν πιάνεις την μουσική που αγαπάς στα χέρια σου (και όχι στον σκληρό σου) δεν συγκρίνεται με τίποτε άλλο. Κι ένα τρίτο ατού του βινυλίου είναι η 'dubplate' κουλτούρα που καλλιεργεί, αυξάνοντας τον συναγωνισμό των dj's για αποκλειστικές κόπιες και ακυκλοφόρητο υλικό έτσι, ώστε ο ήχος των πάρτυ είναι πάντα 2-3 μήνες πιο μπροστά από τον ήχο που κυκλοφορεί επίσημα στην αγορά.
Ο Ben UFO είναι ο τρίτος της ομάδας που κρατάει την Hessle Audio (μαζί με Ramadan & Pangaea), και είναι σε όλα του πολύ φίνο παιδί (φοβάμαι να ψάξω ηλικία, όπως πάμε το blog θα το κλείσουν ως 'παιδεραστικό' παρά ως 'πειρατικό' -και χέστηκα ίσα και για τα δυο). Οι μείξεις του έχουν άψογη ισορροπία/ροή/έλεγχο και άλλες τεχνικές λεπτομέρειες, που δεν είναι αυτές το ζητούμενο, βέβαια, αλλά όσο να πείς τα set του Ben αστράφτουν (στο blogariddims μάλιστα μας ξεναγεί στις επιλογές του και με λόγια). Κυκλοφορούν δε τόσα πολλά Ben UFO sets στο δίκτυο, που αν τα βάλεις στην σειρά δίνουν μια καλή ιδέα της εξέλιξης του ήχου από το 2006 ως σήμερα...
link1 (crunchcore, jan '06)
link2 (the minus degree, mar '06)
link3 (x plore h core, aug '06)
link4 (quantum lines, jan '07)
link5 (investigation at 45rpm, jul '07)
No comments:
Post a Comment