I was blown away by Roger's tone and his gravity. I felt it echoed someone like Linton Kwesi Johnson who I'd always been a massive admirer of. He has such an amazing tone of voice generally. Knowing he already had that, and then busting into the falsetto – it was incredible. I just get bored of the middle ground – I love extremes. I love really beautiful music or I love really ugly music. For me it's an assertion of life. [...] It's very much a case of “less is more”, as opposed to the wall of sound that I'm known for. I wanted to make it apparent that I am equally interested in spaciousness. And Dub! If anything I guess it's a dub lovers album, because those are the most potent inspirations on the record. When I hear it, that's where it comes from. So it's a reversion to space and the sensuality of bass. [...] There are spoken narratives on the album. It's almost a classical album – everything late 20th century was post-modern, abstract. This isn't, it deals with very central themes. (KEVIN MARTIN @FACT)Debut album 'Waiting for You' has the gravitational pull of a black hole with a wide-screen sound that is also devastatingly intimate. It’s soaked in shimmering forgotten melodies that wouldn’t be out of place in a David Lynch movie and distant hooks from underground clubs on the periphery of your senses. [King Midas Sound] is an entirely organic and accidental trio, surrendering control and giving into a hitherto submerged sense of sublime melody. (THE QUIETUS)
Η επιστροφή του Kevin Martin (aka The Bug) είναι ένας μικρός κατακλυσμός. Η καρδιά επιστρέφει πίσω στο σώμα, η συνείδηση πίσω στην ψυχή, και το dub γίνεται ξανά το ηχείο της πόλης, το σημείο απ' όπου όλα ξεκινούν και όλα καταλήγουν. Ο δεσμός τριών ανθρώπων, του ποιητή Roger Robinson που κατάγεται από το Trnidad, της γιαπωνέζας Kiki Hitomi και του Kevin Martin. Με μελωδίες που γέρνουν και βυθίζονται όλο και περισσότερο στο σκοτάδι, στη σύντομη διάρκεια του ντεμπούτου των King Midas Sound, το πολυφωνικό τρίο αφήνεται στο συναίσθημα μέσα απ' το τραγούδι, και τους στίχους που αντιμετωπίζουν τα βασικά θέματα της ζωής. Ύστερα από δεκαετίες κατάχρησης της ειρωνείας και του κυνισμού στο πεδίο της κουλτούρας, όπου ο κόσμος συνήθισε να μην παίρνει στα σοβαρά τίποτα (και τώρα που το internet έδειξε σε όλους τι σημαίνει the end of the affect, με το σπλάτερ του sex να γίνεται όλο και πιο μπανάλ, τόσο on όσο και off-line), η μουσική δείχνει και πάλι τον δρόμο. Όσα συμβαίνουν στο 'Waiting for You' μπορούν να εκτιμηθούν με το σώμα και την καρδιά. Η ατμόσφαιρά του υπάρχει μέσα στην πόλη, προβάλλοντας ως κάτι κανονικό και όχι ως κάτι εξαιρετικό: η καθημερινή συνθήκη έχει ξεπεράσει εδώ και καιρό τα παιχνίδια του νου και την αφηρημένη 'φαντασία'.
Η ακρόασή του σε απελευθερώνει, μάλλον, παρά σε εγκλωβίζει στο 'καλλιτεχνικό' προϊόν. Σε αντίθεση με τα ορόσημα της δεκαετιάς του '90, όπου θεαματικά, υπερφιλόδοξα album παρείχαν μια εμπειρία που επικεντρώνεται στο ίδιο το προϊόν, κι εξαντλείται στην πράξη της ακρόασης... η σύγχρονη αντίληψη της HYPERDUB για τη μουσική είναι τόσο ελλειπτική, που επιδρά πάνω σου κυρίως μετά το τέλος της ακρόασης, ενώ η ίδια η ακρόαση παραμένει επώδυνη: χαμηλώνεις την ένταση και σκορπάει, ακούγεται φτωχή κι λειψή˙ δυναμώνεις την ένταση και το μπάσο τρώει τα πάντα, γίνεται σχεδόν ανυπόφορο...
No comments:
Post a Comment