I’ve always been fascinated by these little squiggly synths, whether it’s been in jazz funk, or gangsta rap, or 80s synth pop… and also grime. That’s what I love most about grime actually, that kind of hyper-coloured sound. I was never so into the aggression of grime – I liked it in the MCs and the music, but it was actually how fucking beautiful melodically Target, Wiley, Terror Danjah, Ruff Sqwad and Jammer were – the Chinese style instrumentals. (KODE9 @THE GUARDIAN)
Στην τελευταία συνέντευξη του ο Kode9 κάνει λόγο για τη μουσική της Jamaica ως ϊό. Η ηλεκτρονική μουσική της βρετανίας ειδομένη σαν μια σειρά μεταλλάξεων αυτού του ϊού. Η κουλτούρα των soundsystem των δεκαετιών '60 κι '70, οι ρυθμοί που ξεπήδησαν τότε -reggae, dub, lover's rock, soca, ska- μεταναστεύουν από την αποικία στη μητρόπολη και 'προσβάλλουν' τη μουσική της βρετανίας σε δυο σημεία-κλειδιά: το punk και τη χορευτική μουσική. Η κυρίαρχη κουλτούρα αφομοιώνει τον ϊό, αποκτά ανοσία, κι έτσι ο ϊός μεταλλάσσεται, δυναμώνει και αποκτά συνείδηση. Με όχημα την HYPERDUB όλη αυτή η σκέψη περνάει στη πράξη.
Πέρα από την Καραϊβική, οι εμμονές του Kode9 έχουν κι ένα δεύτερο γεωγραφικό σημείο αναφοράς, την Άπω Ανατολή. Μια μανία που είχε ξεκινήσει από την προηγούμενη δεκαετία (με τις Mo'Wax και NinjaTune, αλλά και ακόμα πιο συνειδητά στον Photek), κυριάρχησε ως εμμονή και στα grime instrumentals αυτής της δεκαετίας. Ο Kode9 μαζεύει όλα τα hyper-grime κομμάτια σινο-ιαπωνικού φουτουρισμού και φτιάχνει ένα ημίωρο mixtape για λογαριασμό του Lower End Spasm. (Το οποίο δίνει και links για την παρουσία του κινέζικου πληθυσμού στο Λονδίνο).
No comments:
Post a Comment