Weird noises made by broken equipment, old movies and found sounds I guess. My sound can be obscure, un-nerving and very dark to some but I just like creating tension and keeping everything a bit subdued, sparse and giving it its own texture. I like to give each sound its own place so you could feel like you can reach out and touch it. It’s almost an impossible question to answer but my biggest influences are probably: Bernard Herrmann, King Tubby and Sonic Youth. [OCTOBER]
Ο techno ήχος του Bristol είναι ίσως ό,τι πιο φρέσκο έχει να δώσει η πόλη αυτή τη στιγμή. Τουλάχιστον αυτό μου διηγούνται τα σετ του Julian Raymond Smith (aka October). Η μουσική του δουλεύει τις παραμέτρους του acid house (βλέπε Plastikman) και τον σύγχρονο μινιμαλισμό με έναν πολύ ελαστικό τρόπο, καταφέρνοντας να σταθεί δίπλα στα πιο προχωρημένα δείγματα της broken groove αισθητικής (Peverelist, Shackleton, Shed), και ίσως ένα βήμα παραπέρα. Mindfuck techno με επικίνδυνο βάθος. Dive in dancefloor abyss.
No comments:
Post a Comment