Tuesday 28 April 2009

SWINGIN' ON SINE WAVES




THE SEASONS - UNDONE 2009
O Rob Mazurek των Chicago Underground συνεργάζεται με τους Duplex 100 στο σχήμα των The Seasons και καταλίγουν σε μια ηχογράφηση που προβλέπω να φτάσει σε συχνότητα ακροάσεων στο iTunes μου τον Flying Lotus και τον Burial. Μεγάλη υπόθεση πλέον, οι ολοκληρωμένες ακροάσεις τείνουν να εξαφανιστούν σήμερα, πόσο μάλλον η αντοχή των κυκλοφοριών στο χρόνο. Αυτή η συγκεκριμένη δουλειά με τούμπαρε απευθείας, συνδιάζει πράγματα που άντεξαν μέσα στο χρόνο μέσα μου, αφού πέρασαν από πολλές δοκιμασίες. Η μπάντα αυτή είναι με το ένα πόδι στη σύγχρονη jazz και με το άλλο βουτηγμένη για τα καλά στο ambient techno που τελειοποιήθηκε στα μέσα του '90, από labels σαν αυτό της Source recordings, τους Global Communication και Spacetime Continuum, που δώσανε οργανική υφή στη μουσική τους, τολμώντας να παίξουν τα αναλογικά τους συνθ ζωντανά με έναν τρόπο ανοιχτό και ρευστό. Η δηλωμένη χρήση αναλογικών πλήκτρων (όπως διαβάζω στο ElectronicBeats) αποδίδει τέλεια την αίσθηση του όγκου και της ζεστασιάς όπως την είχαμε αγαπήσει στα πρώτα αλμπουμ των KLF, The Orb, Node, τότε που δεν ήξερες τι θα σου ξημερώσει και ο ενθουσιασμός για την μαγεία των ηλεκτρονικών οργάνων δεν είχε προηγούμενο... Σήμερα η ψυχραιμία των μουσικών προδίδει κατά τη γνώμη μου την αμηχανία μπροστά στο πρόσφατο παρελθόν που είδε τη μια μετά την άλλη τις νεανικές υποκουλτούρες να αυτοακυρώνονται. Το κλίμα λοιπόν επιβάλει ειρωνική αντιμετώπιση προς κάθε νεωτερισμό και την αμφισβήτηση της καινοτομίας ως καλλιτεχνικής αξίας.
  Έτσι λοιπόν αυτή η κυκλοφορία έρχεται σαν επιβεβαίωση της ελπίδας μου για δημιουργική μελέτη του παρελθόντος, χωρίς δράματα και retroactive νοσταλγίες. Η αναμόχλευση της jazz μέσα από τις ομάδες των μουσικών του Chicago πολύ πετυχημένα λαμβάνει χώρα στο πεδίο της intelligent dance music και των καθιερωμένων αναλογικών pads, που παράγουν αρμονία και ρυθμό ταυτόχρονα. Οι νέοι jazz μουσικοί που μεγάλωσαν στο μέσο της ηλεκτρονικής έκρηξης των '90s αποφεύγουν τα δεξιοτεχνικά σόλο και το στυλ του βιρτουόζου για να παίξουν πάνω στον διαλογισμό του ήχου και της συμπύκνωσης, στην αίσθηση του χώρου και στην εμβάθυνση της ατμόσφαιρας. 
Αυτό που απολαμβάνω περισσότερο όμως σ' αυτόν τον δίσκο είναι ίσως η συνύπαρξη προγραμματισμένων μοτίβων και ρυθμού κρατημένου από ανθρώπινο χέρι. Ακούγεται τόσο διακριτικά φουτουριστικό. Με ξελιγώνει, είναι το αγαπημένο ακρόαμα για το απόγευμα στις πέντε η ώρα, όταν όλα μοιάζουν να εξομαλύνονται αιφνιδιαστικά. 

No comments:

Post a Comment