NON STANDARD INSTITUTE

To Non Standards Institute είναι άλλο ένα μυστήριο project που βγήκε στη SÄHKÖ το 2007. Μουσική παίζουν δυο techno παραγωγοί ενεργοί από τα mid 80’s (ένας εκ των οποίων είναι ο Max Loderbauer των Sun Electric ). To album αποτελείται απο 23 σχετικά σύντομα αποσπάσματα που προέκυψαν από ζωντανό αυτοσχεδιαμό δυο χρόνων στο Βερολίνο. Χρησιμοποείται ένα ακουστικό πιάνο, η multi-effects κονσόλα Roland DEP 5 (μοντέλο 1986) και ένα Roland TR-808. Το πιάνο παίζεται ήρεμα και συγκρατημένα και καθόλου μελοδραματικά ενώ τα ηλεκτρονικά όργανα παραλαμβάνουν τον ήχο του και τον στέλνουν στη στρατόσφαιρα. Ηχώ και αναδιπλασιασμός είναι τα εφέ που κυριαρχούν, δημιουργώντας διαφορετικές ποιότητες χώρου και υφής για το πιάνο που εγκαθίσταται στο κέντρο τους. Το NSI είναι ένας δίσκος χτισμένος πάνω στο αυθεντικό ηχόχρωμα του πιάνου και πάνω στην ιδιαίτερη ανάκληση που δημιουργεί λόγω της φορτισμένης του ιστορίας. Έτσι, χωρίς να επιστρατεύονται περιττές παραμορφώσεις, οι γραμμές του πιάνου ανακαλούν την ευρωπαΐκή jazz και έναν atonal μινιμαλισμό, αλλά με μια διάθεση υπονόμευσης και ένα ελλειπτικό χιούμορ που αποκαλύπτεται ύστερα από συνεχείς ακροάσεις. Μακριά από τη σοβαροφάνεια και την επίφαση λυρισμού που καθιέρωσε σε ανάλογες απόπειρες η ECM (η οποία μου τη σπάει πιο πολύ για το πακετάρισμα και την υπερ-αισθητικοποίηση στην παραγωγή του Manfred Eicher και όχι για την ίδια τη μουσική). Μακριά και από το γεωλογικό ambient του Harold Budd, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πιο αποστασιοποιημένο παίξιμο που δεν είναι απαραίτητα ευχάριστο για τον ακροατή και τον κρατάει σε ένα περίεργο είδος εγρήγορσης.  Αυτό πιστεύω πως συμβαίνει λόγω του ταυτόχρονου και αυθόρμητου αυτοσχεδιασμού των δυο οργάνων (πιάνου & Roland), και των αναγκαίων περιορισμών που η συνύπαρξή τους θέτει. Με λίγα λόγια ούτε οι πιανισμοί γίνονται δεξιοτεχνική μανιέρα ούτε προκύπτει επιδειξιομανία στις προσθήκες των εφέ. Αντίθετα το ηχόχρωμα του πιάνου σχολιάζεται από ένα υπαινικτικό ηλεκτρονικό περιβάλλον το οποίο βρίσκεται εκεί για να υποβάλει τη διάσταση του χώρου και να υπενθυμίσει διακριτικά, με ένα μεταλικό απόηχο, την ταπεινή μηχανική του υπόσταση.