NU DARK SWING

2562 - Aerial (2008) "Huismans has shocked the now merged techno and dubstep fraternities with a brilliantly consistent stream of bare bones riddims encompassing brittle 2-step, lurching techno and bass driven dub with a fractured brokenbeat aesthetic that sounds quite unlike anything else being produced today. This album follows in the massively revered tradition of dub experimentation and rhythm science laid down in the lineage stretching from Lee Perry through King Tubby, Scientist, Steve Gurley, Dillinja, Photek, Rhythm & Sound, Kode 9 and Burial". (Boomkat).

Ακόμη μια κυκλοφορία της Tectonic του Pinch, από τον Ολλανδό Dave Huismans. Τα tech-dub-step υβρίδια που μονοπωλούν τις λίστες του Boomkat και του Hardwax (δυο online δισκοπωλείων που διαμορφώνουν την πίστη γύρω από τις νέες κυκλοφορίες 12"), προκαλούν μάλλον αποτροπιασμό στους οπαδούς του pure minimal techno. Εμένα το minimal μου προκαλεί και κούραση και νύστα. Αντίθετα το dubstep δείχνει μια ετοιμότητα για πάσης φύσεως προσμείξεις, μια αλητεία που δε κωλώνει πουθενά. Άλλωστε το 2-step ήταν το πρώτο υπο-είδος της house που αφαίρεσε τα δυο από τα τέσσερα βαριά χτυπήματα (kick drum) του 4/4 κανάββου για να δημιουργήσει αυτόν τον σφιγμό που κοντοστέκεται, αυτό το αντιχορευτικό σχήμα που χωράει τα πάντα, και που αποφασιστικά διπλασίασε τη διάρκεια των loops από τετράμετρο σε 8-μετρο ή 16-μετρο, παράγοντας ένα super-fast/super-slow ρυθμικό εφφέ. Η αίσθηση του κυκλικού σχήματος στις techno κυκλοφορίες είναι ανυπόφορη πλέον καθώς το εύρος της χρονικής αντίληψης έχει ανοίξει στα dubstep 12" κάνοντας την σφαλιάρα της four-to-the-floor μπότας να μοιάζει με αυτισμό. Από την άλλη τα high hats εξακολουθούν να πάλλονται στην διπλάσια ταχύτητα παράγοντας 4/4 ανοδική πίεση σε αρκετές dubstep κυκλοφορίες. 'Ολο αυτό το μαγείρεμα έχει επιδράσει σαφώς στο techno bass υβρίδιο του 2008, με παραγωγούς σαν τους Shed και Τ++ να κάνουν επίτηδες λάθη στους συγχρονισμούς και να πετούν τη μια λούπα πάνω στην άλλη σε offbeat χρόνους, κάτι σαν το phasing του Steve Reich.

Στον προβληματισμό αυτό κινείται και ο 2562, που πρόσφατα μετακόμισε στο Βερολίνο, έδρα των Rhythm&Sound, που φένεται να επιρεάζει καθοριστικά τον ήχο του. Το βραδυφλεγές και αχόρταγο dancehall έχει ξεκάνει την ψυχρή μηχανική κομψότητα της techno για τα καλά. Το dub, ως η κατεξοχήν αστική άφρο υποκουλτούρα της Βρεττανίας (ότι έιναι το hip-hop για την Αμερική) είναι αυτό που έδωσε τη διάσταση του δρόμου στον ηλεκτρονικό ήχο, κι έκανε τα synths να ακούγονται σαν μια τεχνολογικά δυναμωμένη συσπείρωση μαύρης συνείδησης. Περισσότερο hot παρά cool, το ρυθμικό ρίσκο που πήρε το dubstep παράγει έναν ανοίκειο χορό, ανοιχτό στις πιθανότητες και επικίνδυνο για τη σπονδυλική στήλη. Η κάψα του τεχνολογικού περιθωρίου, η bleep αρχαιολογία της Basic Channel, συσωμματώνεται με το βρεττανικό 2-step και τεντώνει τους μυώνες της σε ευρύχωρες αναπτύξεις, με παράλληλα γεμίσματα-κουτουπώματα από φυσικά κρουστά, και με τα snares να λικνύζονται τόσο τρυφερά όσο δεν έφτασαν ποτέ επι acid-jazz και breakbeat ημερών. Σταματάω.