PERMANENT ERROR

Η νέα σειρά φωτογραφιών των Pieter Hugo και Andrew MacKonnell από έναν τόπο χωρίς όνομα, έξω από την πρωτεύουσα Acra της Ghana. Εκεί καταλήγει ένα μεγάλο μέρος των 50 χιλιάδων τόνων(!) ψηφιακού scrap που παράγει ετησίως το βόρειο ημισφαίριο. Το πλαστικό καίγεται επί τόπου για να μείνει το μέταλλο και να πουληθεί στο τέλος της ημέρας για μερικά cent. Στο μεταξύ η αισθητικοποίηση των πάντων θεωρείται τόσο δεδομένη πια που κανείς δεν θα αμφισβητήσει το βλέμμα των φωτογράφων (που συναγωνίζονται τις NGO's σε κυνισμό)...

Ghana Love by Akwaaba Music

CROSSING THE PARALLEL

This is techno that pines for and evokes the cavernous clubs, warehouses and repurposed industrial spaces that nurtured the sound in the early 90s, a time when the music and surrounding culture had no sense of its own future and the limitations that would come with it.  [FACT]

Ο Adam Mitchell (aka Adam X) κρατιέται από το 1990. Περνώντας όλα τα στάδια που οδήγησαν το techno στο αδιέξοδο που όλοι γνωρίζουμε, από το hardcore του '91 στο ατελείωτο ταξίδι του προς την αφαίρεση που κρατάει μέχρι σήμερα. Από το 2000 και μετά πολύς κόσμος, ανάμεσά τους και ο Adam, αποφάσισε πως η στενή φορμαλιστική κατεύθυνση που είχε πάρει το minimal δεν τους αφορούσε πια. Τι μένει; Οι industrial ρίζες. Τραβώντας μια παράλληλη γραμμή ανάμεσα στο σκληροπυρηνικό techno και την industrial κουλτούρα, σε μια σειρά από βραδιές με το όνομα Crossing The Parallel, ο Adam βρήκε την χαμένη (σκοτεινή) ψυχή της χορευτικής μουσικής, κι ένα κοινό που τα έδινε όλα. 

Το όλο εγχείρημα έπιασε τόπο στο Βερολίνο. Ένα από το πιο συναρπαστικά νέα σχήματα της πόλης, οι Ancient Methods σήμερα αναγνωρίζουν ότι αυτά τα πάρτυ στάθηκαν μεγάλη επιρροή για τους ίδιους. Απόδειξη η συντριπτική ατμόσφαιρα που δημιουργούν ζωντανά, ένα μικρό δείγμα της οποίας ακούγεται στο παρακάτω live set. 

[link1]  [Ancient Methods Live DJ Set, 2010]

[link2]  [Ancient Methods Vs Adam X  12", 2010]

MADDSLINKY

I can’t get any more inspiration out of rare groove and jazz funk, I’m 36, I’ve listened to those records hundreds of times, I’ve been to all the blues parties I’m ever going to go to, all the soul revivals, it’s not going to happen for me in that way anymore. Now my first choice of music since I was really young was proper house music and garage – old garage, four-to-the-floor, vocals… I’ve got tracks from years back that people would say now are funky though-and-through. It’s young kids being exposed to a certain strain of high-quality house music and wanting to make it their own. 

[ZED BIAS @FACT]

Το κίνημα της acid jazz στη Βρετανία ξεκίνησε σαν απάντηση στο acid house: soul jazz που χρησιμοποιεί τη γραμμή house και hiphop μεθόδων στην παραγωγή -τονισμένες χαμηλές και ψηλές συχνότητες, περισσότερος όγκος, περισσότερος χώρος- ώστε να μπορεί να παιχτεί στα club. Από τότε έχει ποτίσει παντού, από το trip hop και το dnb, στο broken beat, τη nu jazz και τελικά το garage. Όσοι ηλεκτρονικοί παραγωγοί θέλουν να κάνουν το 'επόμενο βήμα'  και το 'ποιοτικό άλμα' στρέφονται σε ζωντανές ορχήστρες. Μέχρι που εκτονώθηκε όλο αυτό, και φτάσαμε σε μια εποχή πιο συνειδητής προσέγγισης στο rare groove, που έπαψε να είναι το διακοσμητικό κερασάκι στην club μουσική. Το παράδειγμα της Tru Thoughts είναι ιδανικό από αυτήν την άποψη, κάνοντας μοντέρνα μουσική με συμβατικά όργανα και ιδιοφυή παραγωγή.

Το label της Tru Thoughts διάλεξε ο Zed Bias για την επιστροφή του ως Maddslinky με ένα long play που αναμένεται μεσα στο Φθινόπωρο. Έχοντας ήδη κάνει στροφή στον house ήχο από το 2007 (το προφητικό 'Biasonics' LP), ο Bias βρίσκεται στο στοιχείο του, σε μια εποχή που το garage επανεκτιμάται και η house γίνεται η νέα αποκάλυψη του ghetto για τη γενιά του Playstation. Είδομεν...

[link1]   [Zed Bias Mix @Fact, 2010]

[link2]   [Maddslinky Mix @Fact, 2010]

[link3]   [Maddslinky - Special EP, 2010]

BARBARIE

The main idea was of going deep into the African roots of South American carnaval music. I cut lots of drum breaks from murga, candombe and batucada and mixed them with some old school Colombian cumbia breaks. But the focus was in connecting cumbia and murga. These are two rhythms that have a lot in common, being of African origin, developed in South America and being both regarded as carnaval music. Both cumbia and murga, like all the other cultural expressions of Afro-Latin origin are regarded as low-brow by the average white Argentine. 

[JUAN DATA]

Όποιος ενδιαφέρεται για την vernacular dance σκηνή της κεντρικής και νότιας Αμερικής θα πρέπει να γνωρίζει ήδη τον Juan Data από το Buenos Aires. Η συστηματικότητα με την οποία συλλέγει βινύλιο, σκάβει σε αρχεία, επιλέγει τις πηγές (πάνω από 70 δίσκους ανά mixtape) των αφρο-κολομβιανών ιδιωμάτων θυμίζει τουλάχιστον Madlib. Η πρόσφατη δουλειά του, ένα συγκριτικό πείραμα ανάμεσα στις μουσικές murga και cumbiak 

[link1]  [Juan Data Barbarie Mixtape, 2010]

[link2]  [Juan Data Dissecting Barbarie, 2010]

CARACAS

Οι δυο όψεις του Καράκας, Βενεζουέλα. Ο Mike Davis, στο γνωστό βιβλίο του Planet of Slums, αναφέρει ότι οι κάτοικοί των barrios, των λόφων που περιβάλλουν την μητρική πόλη, είναι αναγκασμένοι να σκαρφαλώνουν (με τα πόδια) το ισοδύναμο έως και 24 ορόφων για να φτάσουν στα σπίτια τους.

CARDOPUSHER

Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που συμπάθησα από το όλο φάσωμα του dubstep με τα ακραία ηλεκτρονικά (breakcore etc.), αυτός είναι ο Luis Garbàn (aka Cardopusher). Το ευγενικό τέρας που γεννήθηκε στο Καράκας της Βενεζουέλας είναι υπεύθυνο για ένα από τα μαγικά δωδεκάρια της Hyperdub (το κλασικό 'Homeless'). 

Το Καράκας πάλι, μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές στον κόσμο, είδε τις πρώτες επαναστάσεις του Νότου των παραγκουπόλεων απέναντι στη δράση του IMF. Το 1989 δεκάδες χιλιάδες εξαγριωμένοι άνθρωποι κατέβηκαν από τα φτωχά barrios προς το κέντρο της πόλης, καίγοντας πολυτελή αυτοκίνητα, εμπορικά κέντρα και αστυνομικά τμήματα. Χμ... Ο Cardopusher αποφάσισε πάντως ότι δεν έχει τίποτε άλλο να κάνει σε αυτήν την πόλη, κι έφυγε για την Βαρκελώνη. Η hardcore σκηνή της Βενεζουέλας έβγαλε από τότε πολλά ονόματα, και μια μουσική που βράζει όσο λίγες στις μέρες  μας. Δεν ξέρω αν αυτά τα σπασμωδικά beat οδηγούν πουθενά, πάντως η ενέργεια που βγάζουν πάνω στο dub φυλετικό υπόβαθρο μετράει πολύ.

[link1]   [Pacheko & Cardopusher Tranquera Mix, 2008]

 

DOKKEBI Q

From the futuristic streets of Tokyo to the less glamorous but just as inspiring streets of Dalston, East London, via Korean mythology (they’re named after a mythical Korean beast) Dokkebi Q are a duo whose music embraces their roots, multiculturalism and influences in equal measure. At times the tracks on Hardcore Cherry Bon Bon are typical of this Japanese experimentation, and could easily be from an unknown Japanese outfit somewhere deep in Tokyo’s underground, while at others they are a distorted vision of the sounds that have come out of London in the last five years heard through an unusual cultural lens.  [FACT]

Ο japan noise παραγωγός Gorgonn και η Kiki Hitomi (των King Midas Sound) είναι οι περιβόητοι Dokkebi Q. Τα τραγούδια τους κερδίζουν έδαφος, με τα σχεδόν punk φωνητικά της Hitomi να γράφουν πολύ όμορφα (σε ιαπωνικά και αγγλικά), με μελωδικά hook που δεν συναντάς εύκολα. Τα ηλεκτρονικά είναι επιπέδου Cardopusher, σε πιο dub πλαίσιο, και δίνουν την εντύπωση πως παίζονται ζωντανά, πράγμα επίσης σπάνιο στην overdesigned εποχή μας. Άλλωστε οι δυο Dokkebi απέκτησαν cult status λόγω των ζωντανών τους εμφανίσεων. (Αναμένονται συνεργασίες με τον επίσης ιάπωνα Goth Trad και τον Kevin 'The Bug' Martin). 

[link1]   [Dokkebi Q - Hardcore Cherry Bon Bon LP, 2010]

[link2]   [Dokkebi Q Interview @Fact Magazine, 2010]

APLUS

Distant from the mainstream music industry, hardcore continuum members find a defined genre they like (often an overseas one) - but don’t own - and adopt it. The process changes from adoption to reproduction of their own versions of the genre – accurately or inaccurately. This imprecise mutations causes new variants and at this time definition is low i.e. the sound is undefined and the rate of mutation is high. This is the “Wot do U Call It?” moment i.e. jungle ‘93, UK garage ’95, dubstep ‘01, grime ‘02, UK funky ‘07… dubbage in 2010?  [BLACKDOWN]

Ο RinseFM έχει τη φήμη του πιο επιδραστικού (πρώην) πειρατικού στα ραδιοκύματα του Λονδίνου τα τελευταία 10+ χρόνια. Διατηρεί αυτή τη θέση από τότε που αντικατέστησε στο προγραμμά του το dnb με το νεαρό ακόμη uk garage. Η τολμηρή αυτή κίνηση επαναλήφθηκε κάθε φορά που η δημιουργική ορμή του bass underground έκανε μετάσταση σε ένα διαφορετικό ήχο. Ο Rinse αποφάσισε να βρίσκεται εκεί κάθε φορά που συνέβαινε το μοιραίο, όπως το 2002 με το grime, έπειτα με το dubstep, και τα τελευταία τρία χρόνια με το uk funky. 

Tέλη του 2010 και η αιχμή όσον αφορά τον Rinse, σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του Geeneus, εντοπίζεται στον κύκλο της ομάδας Circle (Kismet, APlus κ.α.). Αυτό που παίζουν είναι dub house, ή dubbage όπως το ονομάζουν οι ίδιοι, διαχωρίζοντάς το εντελώς από το ρεύμα του uk funky. Σε μια σειρά συνεντεύξεων ο Blackdown αποκαλύπτει πως οι δίσκοι που παίζονται στα κλειστά πάρτυ αυτής της ομάδας δεν είναι στην πλειονότητά τους βρετανικές ή έστω αμερικάνικες παραγωγές, αλλά έρχονται από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, από την λατινική Αμερική, την Αφρική, την Ασία, φαινομενικά συμβατικές μορφές 4/4 με dubby feeling. 

Όπως λέει και ο Blackdown, οι βρετανοί αρχικά υιοθετούν ένα συμβατικό genre (πχ garage), στη συνέχεια το ζυμώνουν με τον δικό τους τρόπο δίνοντάς του ταυτότητα (πχ uk garage), ώσπου τελικά αναδύεται μια ρυθμική καινοτομία (πχ two-step) που αλλάζει το παράδειγμα στην χορευτική μουσική. Ίσως αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή με το dubbage, ίσως και όχι (ούτε αυτοί που το ζουν από μέσα δεν μπορούν να ξέρουν). Σε κάθε περίπτωση, τα εκλεκτικά set του APlus κάνουν για την ώρα την house μουσική να ακούγεται συναρπαστική... 

[link1]   [APlus Mixtapes, 2010]

[link2]   [APlus Live @Yellow, 2010]

Ο APlus ζωντανά στον RinseFM κάθε Σάββατο βράδυ 21:00-23:00 ώρα Αγγλίας.

Η ΦΑΤΜΕ ΣΤΟ ΠΑΖΑΡΙ

DUPPY WRITER

Tom decided to re-imagine each track as if his re-work was in fact the orignal version of the tune from a previous decade. The project is approached with such conviction and skill that many of the tunes become hard to place in their orignal context, so it really does feel as if these funky, skanking, shuffling little numbers are in fact the ground zero of the Manuva experience.   [BIGDADA]

'Duppy' σημαίνει φάντασμα, οπότε ο τίτλος του νέου άλμπουμ του Rodney Smith (aka Roots Manuva) είναι η βιογραφία του γραμμένη από κάποιον άλλο. Έτσι, ο μυστηριώδης  Wrong Tom γίνεται ο ghost writer αυτής της fiction ιστορίας. Η ιδέα είναι να στηθεί ένα remix album, όπου διάφορες στιγμές της Manuva δισκογραφίας βρίσκουν το (φανταστικό) τους πρωτότυπο σε vintage version 'εποχής', παρμένες από ολόκληρο το φάσμα της καραϊβικής μουσικής. Καλοκαιρινή reggae και dancehall, digidub τεχνολογίας Amiga, δημιουργούν αναμνήσεις ενός γεγονότος που δεν συνέβει ποτέ, μια εκδοχή της φασματολογίας από την ανάποδη. Το project συνολικά πετυχαίνει τους στόχους που βάζει, και το αποτέλεσμα θα μπορούσε όντως να είναι ένας 'χαμένος' δίσκος από άλλη δεκαετία, πριν ο δαιμόνιος rapper από το Λονδίνο επιστρέψει πίσω(;) στον σύγχρονο ήχο που τον έκανε γνωστό.

[link1]   [Roots Manuva with Wrong Tom - Duppy Writer LP, 2010]

Το κλασικό artwork από τον Tony McDermott της Greensleevees.

CATCH A FIRE

RAIME

DJ NATE

DJ Nate, the aptly donned "Trak Genious" is a 20 year old producer from the south side of Chicago. His music is a fiercely unique blend of techniques derived from Hiphop and Juke (aka Ghetto House or Booty) made to soundtrack intense Footwork battles, best seen on youtube for those outside of Chi-town. For us, it's one of the most exciting sonic anomalies of the last decade, Nate's concatenated arrangements and freeform style offer a new route out of rhythmic torpor and a glaringly vivid grassroots idea for the future of the dance.   [BOOMKAT]

Ένας θεός ξέρει τι μπορεί να συμβεί με αυτή την υστερική μορφή house από το Σικάγο, αν θα περάσει τον Ατλαντικό, προκαλώντας κύματα χορευτικής φρενίτιδας, αν θα υιοθετηθεί από την bass κοινότητα κτλ. Tο νέο album του 20χρονου DJ Nate, (θετό παιδί της Planet Mu) ξεπερνά τις προσδοκίες. Τα 25 κομμάτια του δεν προσφέρονται για σωματική άσκηση στο σπίτι, οι ρυθμοί και κόντρα-ρυθμοί τους είναι μια άγνωστη χώρα, και αυτός ο ήχος δεν υπάρχει πουθενά. Οι ροή από τα pattern του 808 σε βάζει να τρέχεις ανάποδα σε έναν κυλιόμενο διάδρομο, ενώ σειρές από sample περνούν μπροστά από τα μάτια σου σαν ανακοινώσεις σε πίνακα LED. Το μπάσο έρχεται και φεύγει τραβώντας πάνω του όλα τα στερεά σώματα και αφήνοντάς τα να πέσουν αμέσως μετά, tom-tom και cowbell, και το στομάχι κόμπος. Ένα groove χωρίς κέντρο, μια εντελώς διαφορετική μορφή στίξης για την χορευτική μουσική. Δεν δίνονται εξηγήσεις, αλλά αν καταφέρεις να συνηθίσεις εδώ μέσα θα βρεις το ανάποδο groove και τη χαμένη τιμή μιας πόλης.  

[link1]   [DJ Nate - Da Trak Genious LP, 2010]