Hip-hop was also coming to the fore at that time. As far as my approach, it came from hip-hop because I like that music too. After disco died down, dance music went back home, which was to streets parties, gay clubs, black people and stuff. At that point, black radio was playing some of those records. We liked them because we were always looking for new sounds. Hip-hop came along too, and I liked it because I liked drum machines and the scratching.
Η μουσική του Anthony 'Shake' Shakir προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα! Η παράδοξη συνύπαρξη τεχνοκρατίας και ψυχής, και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο τα δυο αυτά διακριτά στοιχεία μπαίνουν μέσα σου και σε κυριεύουν, με κάνουν να απορώ για το δαιμόνιο αυτού του ανθρώπου. Τι παίζεται εδώ; Ένας λάτρης του hiphop μεγαλώνει στο Detroit, και φτιάχνει techno bass, hardhouse και acid κατασκευές, εντελώς out-of-sync και out-of-tune που, ωστόσο, απευθύνονται στην πίστα! Ναι, αλλά σε ποιά πίστα... Πίσω στα 1994, ο καναδός μουσικός Plastikman περιέγραφε την εμπειρία του από τα warehouse πάρτυ στο Detroit ως εξής: "Techno dosen't thrive in clubland here. It lives in the city's freaky hide-outs. The kids won't go to clubs. Detroit's an acid city. It's that vibe. We like to freak with people". Ε, ακριβώς αυτό νιώθω στον μαραθώνιο των 35(!) κομματιών του 'Frictionalism'... (Είναι η πρώτη φορά που ο Anthony Shakir δισκογραφείται εκτενώς σε CD στις τόσες δεκεατίες δράσης του. Άξιο το Rush Hour για την πρωτοβουλία).
No comments:
Post a Comment