DURBAN POISON

Τι είναι αυτό που κάνει το ηλεκτρονικό φαινόμενο της νότιας Αφρικής τόσο ελκυστικό, τόσο επικίνδυνο; Το απλωτό, ευρύχωρο groove; Το μελωδικό beat, που φαίνεται τόσο απλό, αλλά είναι γεμμάτο συγκοπές και κρατήματα; Μια μικρή γεύση είχαν πάρει όσοι το καλοκαίρι του 2008 παρακολουθούσαν τον M.Hulot να ενθουσιάζεται με τον Dj Mujava (εδώ και στο Muzine), αλλά αν και ο ίδιος κυκλοφόρησε τελικά στην Warp ένα μνημειώδες single, η όλη κατάσταση συνεχίζει να παραμένει απρόσιτη εκτός Αφρικής, παρόλο που φαίνεται να κρύβει πράγματα που έχουμε επειγόντως ανάγκη. Γιατί το φαινόμενο του νοτιοαφρικανικού kwaito (εδώ κι εδώ) δεν είναι απλώς μουσικό: διακινείται μέσω της 'σκηνής των ταξί', τα οποία εκτελούν χρέη κινητών soundsystem, με τα μπάσα όλη μέρα στο τέρμα κτλ, και το βράδυ η κούρσα καταλήγει σε υπαίθριο rave, όπου ανθίζει ένα φοβερό νέο είδος χορού! Αν στις πλούσιες χώρες η κοινή ησυχία θεωρείται κοινωνικό αγαθό, σε όλες τις υπόλοιπες η μουσική στη διαπασών είναι από ανεκτή έως εντελώς απαραίτητη στους δρόμους και τις γειτονιές...

Όλα αυτά βρίσκουν το χώρο τους κυρίως σε υποβαθμισμένες πόλεις-δορυφόρους της νότιας Αφρικής (όπως η Pretoria και τα slum του Durban, όπου δίνονται μάχες για τον εκτοπισμό των κατοίκων), παρά στα κυριλέ κέντρα του Capetown και του Johannesburg. Ο Gerv LV (το ένα τρίτο των LV, από τα παλιότερα act της Hyperdub και δεύτερης γενιάς αφρικανός μετανάστης στο Λονδίνο), τα δοκίμασε όλα επιτόπου τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν. Κι επέστρεψε ενθουσιασμένος, με αποκλειστικά κομμάτια που του εμπιστεύτηκαν οι ντόπιοι ταξιτζήδες, φτιάχνοντας ένα set που μοιάζει με αργό θάνατο! 

Παρακολουθώντας δε το συνοδευτικό video, διαπιστώνεις πως εδώ αναπνέουν άλλο οξυγόνο: δεν υπάρχει ούτε για δείγμα εκείνο το μοιραίο αίσθημα που χαρακτηρίζει την αφροαμερικανική μουσική (από τα gospel στα blues και την soul), αυτή η αντίφαση corporal/spiritual στοιχείου που η μαύρη κουλτούρα αναπαράγει μέχρι σήμερα, στον βαθμό που συνέχισε να δεσμεύεται στον μονοθεϊσμό (βλέπε τις οριακές περιπτώσεις των John Coltrane και Marvin Gaye. Υπάρχει κι ένα σχετικό άρθρο με τον τίτλο 'Sweat, Funk and Gilted Robots' στο WIRE Ιανουαρίου, που μιλάει για την επιβίωση αυτού του ενοχικού αισθήματος, από τα spiritual στη φωνή της Nina Simone ως τα σημερινά παράγωγα του funk). Τέλος πάντων, το θέμα είναι πως όλοι αυτοί οι μύθοι και τα αδιέξοδα του προηγούμενου αιώνα δείχνουν να ξεπερνιούνται πια, λόγω της ωρίμανσης των αστικών πληθυσμών σε νότιο Αμερική, Αφρική και Ασία, και των νέων πραγμάτων που έρχονται από κει...

(LV 'Okay Zharp' Mix, 2010)  •  (Interview)