A remix by Berlin based American John Roberts draws on neo-classical techno textures from his recent Dial Records full-length Glass Eights and combines mechanical early techno grooves with cascading melodies. Roberts’ version loops Darkstar’s original piano riffs, adds mallet percussion and staccato Roland drum machine claps to an otherwise straightforward dance beat.
Κυνηγώντας τον μύθο της house, Σικάγο, Νέα Υόρκη, Βερολίνο. Επιληπτικό groove στο πιάνο, μελανιές από χτυπήματα, κι ο μόνιμος θόρυβος του βινυλίου. Ο ακόμη νεαρός John Roberts μετακομίζει στην Ευρώπη και αιφνιδιάζει. Συμβόλαιο με την Dial, μνημειώδεις βραδιές στο Berghain, remix στο καλύτερο κομμάτι του Φθινοπώρου (via Hyperdub). Οπουδήποτε αλλού, (στο φετινό ντεμπούτο του με τίτλο 'Glass Eights' και σε μια σειρά από EP), παίζει με νόημα όλες τις σκοτεινές υφέσεις και την παράνοια της jazz. Χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο.
Πραγματικά deep ο δίσκος, τον ακούγα καθώς έπεσα στο post σου. κίνητρο για ανάρτησή μου μετά από καιρό, αλλά με πρόλαβες πάλι! κάηκα και με επιρροές από το myspace του. κομματάρες και τα δύο από το σινγκλάκι του στην laid
ReplyDeleteόντως έχει πολύ ενδιαφέρουσες και original επιρροές. πλάκα πλάκα η dial έβγαλε δυο από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους φέτος, αυτόν κ τον efdemin...
ReplyDeleteεντυπωση μου κανει που σαρεσει και αυτο και το efdemin..μαρεσαν και μενα, το glass eight αρκετα περισσοτερο νομιζω..
ReplyDeleteο robertrs είχε ghetto house ανατροφή με dancemania κτλ, κάτι που φαίνεται ακόμα και σήμερα πίσω από όλες αυτές τις βαριές μελωδίες.. μου αρέσει αυτό το κοντραστ που κάνουν με την jazz και οι δυο.
ReplyDeleteδισκαρα.τελος
ReplyDelete