skip to main |
skip to sidebar
DARKSTAR
Η βαριά σκια των Darkstar πάνω στη μουσική-ως-συναίσθημα (και όχι ως ατμόσφαιρα ή καθαρή αισθητική) μου προκαλεί αμηχανία. Νομίζω καμιά φορά ότι έχω πάθει ανοσία από την πολύ μουσική, ότι η ίδια η μουσική, πολύ «ευαίσθητη» κατατάλλα, αδειάζει τόσο εύκολα μπροστά στην πραγματικότητα. Δεν είναι δύσκολο να το δει κανείς, η κοινωνική πραγματικότητα είναι τόσο εξωφρενική, τόσο fictional, που στον μουσικό δεν μένει πια να επινοήσει τίποτα. Μόνο με το συναίσθημα μπορεί να σοκάρει πλέον κανείς, τόσο τον εαυτό του όσο και τους άλλους. Όσοι το κατάφεραν στα zeroes έγιναν σκάνδαλο (Antony & The Johnsons, Burial). Υπάρχει ένας τεράστιος χώρος που περιμένω να γεμίσει, τώρα που κατακάθεται και πάλι ο ενθουσιασμός (μου) για την χορευτική μουσική.
No comments:
Post a Comment